Στην προσφυγή τους, οι δύο υπάλληλοι ζητούσαν την ακύρωση των αποφάσεων του Πειθαρχικού Συμβουλίου του υπουργείου Οικονομικών, με τις οποίες το 2013 τους επιβλήθηκε η πειθαρχική ποινή της οριστικής παύσης, για τα πειθαρχικά παραπτώματα της παράβασης καθήκοντος κατά τον Ποινικό Κώδικα ή άλλους ειδικούς ποινικούς νόμους και της χαρακτηριστικώς αναξιοπρεπούς ή ανάξιας για υπάλληλο διαγωγής, εντός και εκτός υπηρεσίας, σύμφωνα με τον Υπαλληλικό Κώδικα.

Συγκεκριμένα, οι εφοριακοί είχαν "αναλάβει υπηρεσιακά, κατόπιν σχετικής εντολής του προϊσταμένου τους, την σύνταξη και υπογραφή της έκθεσης προσωρινού ελέγχου της επίμαχης εταιρείας προκειμένου αυτή να τύχει επιστροφής του συνολικού ποσού του πιστωτικού υπολοίπου Φ.Π.Α. που είχε ζητήσει με σχετικές αιτήσεις της". Όμως, ζήτησαν και έλαβαν το ποσό των 30.000 ευρώ, "προκειμένου να επισπεύσουν την διαδικασία προσωρινού ελέγχου της εν λόγω  εταιρείας". Στη συνέχεια, συνέταξαν και υπέγραψαν  την  έκθεση προσωρινού ελέγχου της εταιρείας, σύμφωνα με  την οποία επεστράφη σε αυτή το πιστωτικό υπόλοιπο Φ.Π.Α το οποίο είχε ζητήσει με σχετικές αιτήσεις της. Πάντως, το Τριμελές Εφετείο Θεσσαλονίκης απάλλαξε για τυπικούς λόγους τους κατηγορούμενους για την πράξη της παθητικής δωροδοκίας και της σύστασης συμμορίας.

Το ΣτΕ αν και στην απόφασή του αναφέρεται στην επίμαχη αθωωτική ποινική ετυμηγορία, κρίνει ότι δεσμεύεται "ως προς την ύπαρξη των πραγματικών αυτών περιστατικών τα οποία έγιναν δεκτά κατά την κρίση της επίμαχης αποφάσεως του ποινικού δικαστηρίου", επισημαίνοντας πως "τα πραγματικά περιστατικά στοιχειοθετούν το πειθαρχικό παράρτημα της χαρακτηριστικώς αναξιοπρεπούς ή ανάξιας για υπάλληλο διαγωγής εντός ή εκτός της υπηρεσίας".

πηγή