Το ποίημα που εκφώνησε ο ποιητής ως Επικήδειο Λόγο στην κηδεία του Κωστή Παλαμά (28 Φεβρουαρίου 1943) ήταν ένας λόγος αντίστασης και ελευθερίας. Η κηδεία του έγινε στο Α΄ Νεκροταφείο και μετατράπηκε σε αντικατοχική εκδήλωση στην Αθήνα.

Το φέρετρο του Παλαμά  το μετέφεραν στους ώμους ο ίδιος ο Σικελιανός και άλλοι φίλοι - λογοτέχνες. Χιλιάδες Αθηναίων ακολουθούσαν την νεκρώσιμη πομπή στους δρόμους της Αθήνας και κατέκλυσαν τον χώρο έξω από την εκκλησία του κοιμητηρίου. Ο δοσίλογος "πρωθυπουργός" (όργανο των Γερμανών) Λογοθετόπουλος ακολουθούσε την πομπή μαζί με ομάδα Γερμανών και Ιταλών αξιωματικών.

Όταν ο Σικελιανός άρχισε να απαγγέλλει,  ο συγκεντρωμένος λαός ξεσπούσε φωνάζοντας συνθήματα εναντίον των Γερμανών. 

«Σε αυτό το φέρετρο ακουμπάει η Ελλάδα» είπε εύστοχα ο ποιητής Άγγελος Σικελιανός (1884-1951), δίνοντας το πνεύμα ομόθυμης παρουσίας του λαού στην κηδεία. Και «με μια φωνή όσο ποτέ δυνατή» απήγγειλε το ποίημα Παλαμάς, που είχε γράψει τα χαράματα της 28ης Φεβρουαρίου προς τιμήν του μεγάλου ποιητή.

ΣΤΗ  ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΠΑΛΑΜΑ

Ηχήστε οι σάλπιγγες... Καμπάνες βροντερές, 
δονήστε σύγκορμη τη χώρα πέρα ως πέρα... 
Βογκήστε τύμπανα πολέμου... Οι φοβερές 
σημαίες, ξεδιπλωθείτε στον αέρα ! 

Σ' αυτό το φέρετρο ακουμπά η Ελλάδα ! Ένα βουνό 
με δάφνες αν υψώσουμε ως το Πήλιο κι ως την Όσσα, 
κι αν το πυργώσουμε ως τον έβδομο ουρανό, 
ποιόν κλεί, τι κι αν το πεί η δικιά μου γλώσσα; 

Μα εσύ Λαέ, που τη φτωχή σου τη μιλιά, 
Ήρωας την πήρε και την ύψωσε ως τ' αστέρια, 
μεράσου τώρα τη θεϊκή φεγγοβολιά 
της τέλειας δόξας του, ανασήκωσ' τον στα χέρια 

γιγάντιο φλάμπουρο κι απάνω από μας 
που τον υμνούμε με καρδιά αναμμένη, 
πες μ' ένα μόνο ανασασμόν: "Ο Παλαμάς !", 
ν' αντιβογκήσει τ' όνομά του η οικουμένη ! 

Ηχήστε οι σάλπιγγες... Καμπάνες βροντερές, 
δονήστε σύγκορμη τη χώρα πέρα ως πέρα... 
Βογκήστε τύμπανα πολέμου... Οι φοβερές 
σημαίες, ξεδιπλωθείτε στον αέρα ! 

Σ' αυτό το φέρετρο ακουμπά η Ελλάδα ! Ένας λαός, 
σηκώνοντας τα μάτια του τη βλέπει... 
κι ακέριος φλέγεται ως με τ' άδυτο ο Ναός, 
κι από ψηλά νεφέλη Δόξας τονε σκέπει. πρώτη φορά

Τι πάνωθέ μας, όπου ο άρρητος παλμός 
της αιωνιότητας, αστράφτει αυτήν την ώρα 
Ορφέας, Ηράκλειτος, Αισχύλος, Σολωμός 
την άγια δέχονται ψυχή την τροπαιοφόρα, 

που αφού το έργο της θεμέλιωσε βαθιά 
στη γην αυτήν με μιαν ισόθεη Σκέψη, 
τον τρισμακάριο τώρα πάει ψηλά τον Ίακχο 
με τους αθάνατους θεούς για να χορέψει. 

Ηχήστε οι σάλπιγγες... Καμπάνες βροντερές,
δονήστε σύγκορμη τη χώρα πέρα ως πέρα...
Βόγκα Παιάνα ! Οι σημαίες οι φοβερές 
της Λευτεριάς ξεδιπλωθείτε στον αέρα!