Οι πολίτες στην Αρχαία Αθήνα ήταν οι κριτές των θεατρικών βραβείων. Με αυτόν τον τρόπο, είχαν τη δυνατότητα να συμμετέχουν ενεργά και να ανταμείβουν την καλλιτεχνική ευφυία. Αυτό ήταν ένα πείραμα που διαμόρφωσε όχι μόνο το θέατρο, αλλά και την ίδια τη Δημοκρατία, αναφέρει σε κεντρικό άρθρο του σήμερα το BBC.
"O λαϊκός πολιτισμός είναι μία αντίφαση", είχε αναφέρει η σχεδιάστρια μόδας Vivienne Westwood. "Αν είναι δημοφιλής, τότε δεν είναι πολιτισμός". Αυτή η αντίληψη εκφράζει μία διαδεδομένη πεποίθηση ότι η καλλιτεχνική αριστεία απευθύνεται στην κοινωνική ελίτ. Ωστόσο αγνοεί, ένα πολύ σπουδαίο και δημιουργικό γεγονός στη Δυτική κουλτούρα. Όταν οι πολίτες της αρχαίας Αθήνας ανέπτυξαν μία μορφή θεάτρου που ήταν πλούσια σε φαντασία, περίπλοκη σε ηθικές αναφορές και βαθιά δημοκρατική.
Πριν επινοήσουν οι Αθηναίοι τη Δημοκρατία, είχαν επινοήσει την τραγωδία, αναφέρει το άρθρο του BBC. Αυτό το γεγονός αποδεικνύει την ύπαρξη ενός υψηλού πνεύματος φαντασίας, επινοητικότηας και αυτοκριτικής. Η δημοκρατία μπορεί να ήταν ακόμα περιορισμένης κλίμακας, ωστόσο ανθούσαν οι τέχνες, τα μαθηματικά, η φιλοσοφία, η ποίηση και η ιστορία.
Οι φτωχοί πολίτες είχαν ένα δημόσιο επίδομα για να παρακολουθούν θέατρο, ενώ οι παραγωγές χρηματοδοτούνταν από τους φόρους των πλούσιων πολιτών. Το αθηναϊκό πείραμα ήταν σημαντικό όχι μόνο για το πλούσιο ταλέντο που αναδείχθηκε, αλλά και για τη δημοκρατικότητα του. Τρεις από τους μεγαλύτερους τραγικούς, ο Αισχύλος, ο Σοφοκλής και ο Ευριπίδης, αλλά και ένας από τους καλύτερους κωμικούς, ο Αριστοφάνης, αποτελούν γέννηση - επίτευγμα της κοινωνικής "φαντασίας" που υπήρχε στην Αθήνα. Το γεγονός ότι οι ίδιοι οι πολίτες ήταν κριτές αυτού του ταλέντου, το γεγονός ότι γίνονταν συσκέψεις και ετυμηγορίες, αμφισβητούν τις σημερινές προκαταλείψεις μας για τις ρίζες και την αξία του λαϊκού πολιτισμού.
Οι δραματικοί αγώνες αποτελούσαν κοινωνικό θεσμό. Οργανώνονταν από την πολιτεία· όμως η πραγματοποίησή τους βασιζόταν στη συμμετοχή των πολιτών, που χρηματοδοτούσαν τις παραστάσεις, επάνδρωναν τους Χορούς, αποτελούσαν το ακροατήριο, αποφάσιζαν για την απονομή των βραβείων, και μετά το τέλος των εκδηλώσεων έκριναν στην εκκλησία του δήμου την οργανωτική επιτυχία ή αποτυχία των αγώνων.
Πηγή: pancreta