Οι σινεφίλ, από τον Οκτώβριο που έγινε γνωστό, έχουν ενθουσιαστεί: βρέθηκε ανέκδοτο σενάριο του σπουδαίου Σουηδού σκηνοθέτη Ίνγκμαρ Μπέργκμαν και πλέον γυρίζεται ταινία, με αφορμή τα 100 χρόνια από τη γέννησή του. Η ταινία, που θα βγει στις αίθουσες τον Ιούλιο του 2018, με αφορμή τα 100 χρόνια από τη γέννησή του (14 Ιουλίου 2018).
Πρόκειται για τα «Εξήντα τέσσερα λεπτά με την Ρεβέκκα», την πραγματικά φεμινιστική ιστορία μιας καθηγήτριας κωφάλαλων παιδιών, η οποία πηγαίνει τα βράδια σε κλαμπ ανταλλαγής συντρόφων, ψάχνοντας να βρει βίαιες σεξουαλικές επαφές.
Το σενάριο, που χρονολογείται στα τέλη της δεκαετίας του 1960, την εποχή που ο Μπέργκμαν έκανε ταινίες όπως τα «Ντροπή», «Το πάθος της Άννας» και «Το άγγιγμα», εκτυλίσσεται στον απόηχο της εξέγερσης του Μάη του '68, την εποχή που ο σκηνοθέτης είχε συλλάβει το πορτρέτο μιας γυναίκας έτοιμης για καινούργιες εμπειρίες, απελευθερωμένης, ακραίας.
Το σενάριο είχε δημιουργηθεί για να ενταχθεί σε μια συλλογική ταινία μαζί σενάρια των Φεντερίκο Φελίνι και Ακίρα Κουροσάβα, σχέδιο που δεν υλοποιήθηκε ποτέ, άγνωστο γιατί.
Το ίδρυμα Μπέργκμαν, που έχει τα δικαιώματα όλων των σεναρίων του διάσημου σκηνοθέτη-σεναριογράφου, το ανακάλυψε και αποφάσισε να το δώσει για να το κάνει ταινία στην Σουζάν Όστεν, δημιουργό που είχε έρθει σε σύγκρουση με τον Μπέργκμαν, τον οποίο κατηγορούσε ανοιχτά ότι χρησιμοποιεί την εξουσία του για να κλείνει τον δρόμο σε άλλους καλλιτέχνες.
Είχε κάνει μάλιστα και ταινία για το θέμα αυτό, με τίτλο «Μαμά», όπου περιέγραφε τον αγώνα της μητέρας της, ριζοσπαστικής και φεμινίστριας σκηνοθέτιδας, να διακριθεί με το έργο της, αλλά ο Μπέργκμαν, που παρουσιάζεται ατομιστής, συντηρητικός και προσκολλημένος σε πατριαρχικές ιδέες, δεν την άφησε να εξελιχθεί.
Ο Γιαν Χόλμπεργκ, διευθυντής του Ιδρύματος Μπέργκμαν, υποστηρίζει -και μάλλον δεν έχει άδικο- ότι η ανακάλυψη αυτού του σεναρίου μπορεί να συγκριθεί με εκείνη «ενός ανέκδοτου χειρόγραφου του Χεμινγουέι, ή ενός άγνωστου πίνακα του Πικάσο».
Όσον αφορά την επιλογή της σκηνοθέτιδας, δηλώνει ευτυχής: «Είναι ένας γάμος σχεδιασμένος στον παράδεισο».
Η 72χρονη Σουζάν Όστεν, από την πλευρά της, που έχει αναλάβει και τη ραδιοφωνική παραγωγή του έργου, τονίζει τον φεμινιστικό χαρακτήρα του.
«Σε όλες τις ταινίες του Μπέργκμαν οι γυναίκες είναι δυνατές, χειραφετημένες, εδώ όμως σε αυτό το σενάριο πάει ακόμα πιο μακριά», λέει.
Η Όστεν, που θαυμάζει τις χειραφετημένες γυναίκες, έχει παθιαστεί με το έργο και υποστηρίζει ότι στα «Εξήντα τέσσερα λεπτά με τη Ρεμπέκα» ο Μπέργκμαν αποδεικνύεται αυτό ακριβώς που ήταν, ένας πραγματικός φεμινιστής.
Πάντως, κρατάει κρυφά τα χαρτιά της για τις λεπτομέρειες της ταινίας. Ωστόσο, αφήνει να εννοηθεί ότι θα προκαλέσει σοκ, χωρίς φυσικά να χρειάζεται να ζητήσει την άδεια τού σεναριογράφου, διάσημου σκηνοθέτη Ίνγκμαρ Μπέργκμαν.
Το κείμενο «είναι πολύ καλό», τονίζει.
«Αν και πολιτικά ήταν πολύ συντηρητικός, ως καλλιτέχνης πάλευε με τα μεγάλα υπαρξιακά ζητήματα. Τα “Εξήντα τέσσερα λεπτά” είναι ανοιχτά αισιόδοξος και με το μέρος της γυναίκας. Περιέχει σαδισμό και ένταση και ισχυρούς διαλόγους. Είναι το πλαίσιο μέσα στο οποίο εργάστηκε μεταξύ 1969-1971, αλλά είναι κάτι μοναδικό».
Επίσης, εκτιμά ότι το πνεύμα του σεναρίου αυτού αντανακλάται σε έργα του όπως η «Φθινοπωρινή σονάτα» και η τηλεοπτική σειρά «Σκηνές από ένα γάμο».
Όταν την ρώτησαν ποια θα ήταν η γνώμη του, αν ζούσε ο Μπέργκμαν και μάθαινε ποιος θα σκηνοθετήσει την ταινία, η Σουζάν Όστεν απαντά:
«Δεν θα μου επέτρεπε ποτέ να γυρίσω ταινία ένα σενάριό του, θα είχαμε πιαστεί στα χέρια. Θα έλεγε: “Τι ντροπή, πώς θα μπορούσε αυτή η ιερά πόρνη να το κάνει αυτό;”», λέει χαριτολογώντας.
Πηγή: The Guardian, Deutsche Welle, Nouvel Observateur
Πηγή: pancreta