Ο Αλέν Ντελόν πέθανε την Κυριακή (18/8) σε ηλικία 88 ετών, όπως ανακοίνωσαν τα τρία παιδιά του. Ο ηθοποιός, που άρχισε την καριέρα του στα τέλη της δεκαετίας του 1950, ήταν ένα από τα τελευταίες μεγάλες μορφές του γαλλικού κινηματογράφου.

Συγκεκριμένα, όπως αναφέρει η Ouest-France, στις 19 Μαΐου 2019, κατά την παραλαβή του τιμητικού Χρυσού Φοίνικα από την κόρη του Ανούσκα, ο Αλέν Ντελόν έκανε λόγο για «έναν μεταθανάτιο φόρο τιμής που καταβλήθηκε κατά τη διάρκεια [της] ζωής του." Υπενθυμίζεται ότι, τον περασμένο Απρίλιο, ο Αλέν Ντελόν τέθηκε υπό «ενισχυμένη κηδεμονία» για λόγους υγείας.

Ποιος ήταν ο Αλέν Ντελόν

Γεννημένος στις 8 Νοεμβρίου 1935 , ο Αλέν Ντελόν έκανε το ντεμπούτο του στη μεγάλη οθόνη στα τέλη της δεκαετίας του 1950, στην ταινία «Quand la femme s'en mêle, του Υβ Αλεγκρέ. Οφείλει τα πρώτα του βήματα στον κινηματογράφο σε έναν «ανιχνευτή» που εντόπισε τον ίδιο και το χάρισμά του κατά τη διάρκεια ενός κάστινγκ που πραγματοποιήθηκε στο περιθώριο του Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών, την εποχή που ο νεαρός Αλέν Ντελόν έκανε μια σειρά από περιστασιακές δουλειές. Άλλωστε, λίγους μήνες νωρίτερα, είχε επιστρέψει από την Ινδοκίνα, όπου υπηρέτησε στο Πολεμικό Ναυτικό.

Ο Αλέν Ντελόν πέρασε μεγάλο μέρος της καριέρας του δοκιμάζοντας και τελειοποιώντας αυτόν τον χαρακτήρα του υπέροχου κακοποιού, για τον οποίο η φύση του φαινόταν να τον προδιαθέτει, παίζοντας έναν πληρωμένο δολοφόνο στο «Le Samouraï» (1967), μία από τις πολλές συνεργασίες του με τον Ζαν-Πιέρ Μελβίλ. Στη συνέχεια, στο «Borsalino» (1970), στο οποίο συμπρωταγωνιστεί με τον καλύτερο εχθρό του, τον Ζαν-Πολ Μπελμοντό, αναλαμβάνοντας τον ρόλο ενός εξέχοντος μέλους του υποκόσμου της Μασσαλίας.

Επίσης, το 1970, στο «Le Cercle rouge», υποδύθηκε έναν άλλο ληστή. Αργότερα, όμως, οι Γάλλοι είδαν μια άλλη πλευρά της υποκριτικής δεινότητάς του, στις ταινίες «Parole de flic» και «Pour la peau d'un flic», ταινίες στις οποίες ήταν παραγωγός.

Ο άνθρωπος που δεν έκρυβε ποτέ τις δεξιές του πεποιθήσεις, συναναστρεφόταν και με τον υπόκοσμο. Στα τέλη της δεκαετίας του 1960, όταν βρισκόταν στο απόγειο της φήμης του, ακούστηκε στην πολύκροτη «υπόθεση Μάρκοβιτς», που πήρε το όνομά της από τον πρώην Γιουγκοσλάβο βοηθό του, ο οποίος βρέθηκε δολοφονημένος. Στη συνέχεια, από το 2023 και μετά ήταν το αντικείμενο μιας διαμάχης μεταξύ των παιδιών του, της Ανούσκα, του Αλέν – Φαμπιέν και του Άντονι, σχετικά με την κληρονομιά και την παρουσία μιας ερωμένης του, της Ιρόμι Ρολέν. Η ανακάλυψη, λίγες εβδομάδες αργότερα, δεκάδων όπλων στην κατοχή του ηθοποιού στο σπίτι του αμαύρωσε κάπως την εικόνα του ηθοποιού.

Στο μεταξύ, όμως, ο Αλέν Ντελόν είχε διαμορφώσει κινηματογραφικά την πλευρά του αγγελικά πλασμένου κακού. Αυτή η πλευρά εμφανίστηκε για πρώτη φορά στη μεγάλη οθόνη το 1960, στην ταινία «Ο Ρόκο και τα αδέρφια του», στην οποία ο Ντελόν πρωταγωνίστησε δίπλα στην Κλαούντια Καρντινάλε, υπό τη σκηνοθετική καθοδήγηση ενός από τους μέντορές του, του Λουκίνο Βισκόντι.

Το κοινό θα συναντούσε αυτόν τον τύπο πρωταγωνιστή ξανά και ξανά. Στο «Le Guépard» (1963), μια ταινία βασισμένη στο έργο του Τζουζέπε Τομάσι ντι Λαμπεντούσα, για παράδειγμα. Επίσης, και ίσως πάνω απ' όλα, στο «La Piscine» (1970), μια αισθησιακή ταινία στην οποία ο Αλέν Ντελόν πρωταγωνιστεί απέναντι στη Ρόμι Σνάιντερ, την πρώην φίλη του. Ωστόσο, ο Αλέν Ντελόν άφησε εποχή τόσο με τη Μιρέιγ Νταρκ όσο και με την Dalida. Έτσι, κατέστη μύθος του γαλλικού κινηματογράφου.

Πηγή: ieidiseis.gr