Με την συμμετοχή στο επίσημο πρόγραμμα του 20ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, ξεκινά το ταξίδι της η ταινία «Λουλούδια που Μαράθηκαν Νωρίς: Κακόπετρος 28 Αυγούστου 1944».
Το ντοκιμαντέρ αναφέρεται στην εκτέλεση 23 αμάχων και στην λεηλασία του Κακοπέτρου Χανίων από τις δυνάμεις της Γερμανικής Κατοχής, τον Αύγουστο του 1944.
Ήταν χαράματα 28ης Αυγούστου 1944, Χανιά, Κρήτη. Οι Γερμανοί κατακτητές κυκλώνουν το μικρό χωριό Κακόπετρος στον σημερινό Δήμο Πλατανιά. Φεύγοντας το απόγευμα, το ναζιστικό μίσος αφήνει πίσω του 23 νεκρούς, άδεια, λεηλατημένα σπίτια και τις ψυχές των επιζώντων ισοβίως σημαδεμένες. Πέντε επιζώντες θυμούνται και αφηγούνται εκείνη τη βροχερή Δευτέρα αλλά και την υπόλοιπη ζωή τους όπως χαραγμένη – από τον πόνο – συνεχίστηκε.
Στο ντοκιμαντέρ, πέντε επιζώντες θυμούνται και αφηγούνται εκείνη τη βροχερή Δευτέρα αλλά και την υπόλοιπη ζωή τους όπως χαραγμένη – από τον πόνο – συνεχίστηκε.
Το ντοκιμαντέρ καταγράφει το πέρασμα των Γερμανών από το χωριό μέσα από τις μαρτυρίες 5 πρωταγωνιστών του και αναδεικνύει τα προσωπικά δράματα που εκτυλίχθησαν στο μικρό χωριό την ημέρα της μεγάλης εκτέλεσης (Δευτέρα 28 Αυγούστου 1944).
Το ντοκιμαντέρ είναι σε σκηνοθεσία Ματθαίου Φραντζεσκάκη και Βίκης Αρβελάκη ενώ οι προβολλές είναι προγραμματισμένες για:
- Κυριακή 4/3/2018 18:00. Αίθουσα Φρίντα Λιάπα, Αποθήκη Δ, Λιμάνι
- Τρίτη 6/3/2018 15:00. Αίθουσα Τώνια Μαρκετάκη, Αποθήκη Δ, Λιμάνι
Η Ιστορία
Λίγους μήνες πριν την ολοκλήρωση του 2ου παγκοσμίου πολέμου οι Γερμανοί κατακτητές προχώρησαν σε μια σειρά από μαζικές εκτελέσεις άμαχου πληθυσμού σε χωριά της ενδοχώρας και στην Κρήτη.
Ήταν 28η Αύγουστου του 1944 μια μέρα που τυπικά δεν είχε να διαφοροποιηθεί σε κάτι από τις προηγούμενες κατοχικές μέρες. Στον Κακόπετρο, το μικρό χωριό του Δήμου Πλατανιά Χανίων, ο χρόνος κυλούσε στους ρυθμούς της καθημερινότητας χωρίς κανένας να μπορεί να φανταστεί τι ξημέρωνε… Από τις πρώτες πρωινές ώρες το χωριό ζώστηκε από Γερμανούς. Κάποιοι αντιλήφτηκαν τις ύποπτες κινήσεις, κάποιοι όχι… Δεν είχαν άλλωστε να φοβηθούν για κάτι…
Με το φως της ημέρας οι Γερμανοί κατακτητές άρχισαν να εφαρμόζουν το σχέδιο τους ξεκινώντας από το πρώτο σπίτι του χωριού αυτό του Κωστή Δεσποτάκη. Έφτασαν στο σπίτι πήραν τα 4 παλικάρια της οικογένειας τα οποία αμέριμνα καθόντουσαν στην αυλή του σπιτιού τους, τα απομάκρυναν περίπου 100 μέτρα όπου και τα εκτέλεσαν χωρίς να ξέρει κανένας τίποτα. Μετά, με θράσος και απανθρωπιά επέστρεψαν στο σπίτι του Δεσποτάκη – το οποίο έκαναν ορμητήριο τους για την υπόλοιπη μέρα – αναγκάζοντας την χαροκαμένη μανά να τους μαγειρεύει όσο αυτοί θα εφάρμοζαν το απάνθρωπο σχέδιο τους.
Η υπόλοιπη μέρα ήταν γεμάτη σκηνές φρίκης και τρόμου. Οι Γερμανοί – μέχρι και αργά το απόγευμα – κινιόντουσαν κατά μήκος του χωριού και όπου έβρισκαν κάποιον άντρα τον εκτελούσαν. Παράλληλα λεηλατούσαν τα φτωχικά των θυμάτων τους.
Όταν οι Γερμανοί έφυγαν αργά το απόγευμα είχαν εκτελέσει 23 άντρες.
Μια νέα πράξη του δράματος ξεκινούσε. Γυναίκες και παιδιά άρχισαν να κινούνται στο χωριό και να ανακαλύπτουν τους ανθρώπους τους νεκρούς. Γυναίκες και παιδιά που μετά το πρώτο σοκ σήκωσαν το βαρύ φορτίο να φροντίσουν τους νεκρούς τους…
Ένα ιστορικό γεγονός που διακριτά αναφέρει η έκθεση της επιτροπής καταγραφής των Γερμανικών Ωμοτήτων στην Κρήτη. Μια ιστορία που όπως αναφέρει ο φωτογράφος της επιτροπής Κωνσταντίνος Κουτουλάκης συγκλόνισε τον Νίκο Καζαντζάκη (μέλος της επιτροπής) και όπως χαρακτηριστικά αναφέρει «…φεύγοντας είδα τον Καζαντζάκη να κλαίει. Μέσα στ’ αυτοκίνητο μας ήλεγε κι ήκλαιγε ακόμη, είδετε; Αυτή είναι η κρητική ψυχή, την ελευθερία την έχει θρησκεία… Ένας τέτοιος λαός υποδουλώνεται ποτέ;…
Πηγή: pancreta