Το φιλμ «Μια Ξεχωριστή Μέρα» (A Special Day - 1977), αποτελεί μία από τις σημαντικότερες δημιουργίες του πρόσφατα εκλιπόντα, Έττορε Σκόλα. Έχοντας στη διάθεση του δύο από τους σημαντικότερους Ιταλούς ηθοποιούς, τον Μαρτσέλλο Μαστρογιάννι και την Σοφία Λόρεν, ο σκηνοθέτης παρουσιάζει μία συγκινητική και βαθιά ανθρώπινη ιστορία, που παραμένει διαχρονική, καταγγέλλοντας παράλληλα τον φασισμό και τις καταβολές του.
Δεινός εκφραστής της ιταλικής πραγματικότητας, έντονα πολιτικοποιημένος και με κοινωνικές ευαισθησίες, ο Έττορε Σκόλα (1931 - 2016), υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους Ευρωπαίους κινηματογραφιστές. Με περισσότερες από σαράντα ταινίες στο ενεργητικό του, ο Σκόλα άφησε μια σπουδαία κινηματογραφική κληρονομιά, έχοντας επηρεάσει τις νεότερες γενιές κινηματογραφιστών.
Μια Ξεχωριστή Μέρα / A Special Day / Una giornata particolare
Σκηνοθεσία: Έττορε Σκόλα
Σενάριο: Έττορε Σκόλα, Ρουτζέρο Μάκαρι, Μαουρίζιο Κοστάντσο.
Πρωταγωνιστούν: Μαρτσέλο Μαστρογιάννι, Σοφία Λόρεν, Τζον Βέρνον, Φρανσουά Μπέρντ, Αλεσάντρα Μουσολίνι.
Μουσική: Αρμάντο Τροβαϊόλι
Φωτογραφία: Πασκουαλίνο Ντε Σάντις
Μοντάζ: Ραϊμόντο Κροτσιάνι
Παραγωγή: Κάρλο Πόντι
Χώρα Παραγωγής: Ιταλία - Καναδάς
Έτος Παραγωγής: 1977
Διάρκεια: 106 λεπτά
Φορμά: 35 mm / Έγχρωμη
Στις 8 Μαΐου του 1938 ο Χίτλερ επισκέπτεται την φασιστική Ιταλία του Μουσολίνι και το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού της Ρώμης ετοιμάζεται για να πάει στην εκδήλωση που έχει οργανωθεί προς τιμήν του. Η Αντονιέτα (Σοφία Λόρεν), μια όμορφη νοικοκυρά, σύζυγος του Εμανουέλε (Τζον Βέρνον), ενός άνδρα με φασιστικές πεποιθήσεις και μητέρα έξι κακομαθημένων παιδιών, ετοιμάζει σύζυγο και παιδιά για την παρέλαση και μένει στο σπίτι για να το τακτοποιήσει.
Στην άδεια πλέον πολυκατοικία στην οποία μένει, βρίσκεται και άλλος ένας ένοικος, ο δημοσιογράφος Γκαμπριέλε (Μαρτσέλλο Μαστρογιάννι), που είναι ομοφυλόφιλος και μάχεται ενάντια στον φασισμό. Κάποια στιγμή ο παπαγάλος της Αντονιέτα το σκάει και πηγαίνει και κάθεται δίπλα από το πρεβάζι του παραθύρου του Γκαμπριέλε. Το περιστατικό αυτό αποτελεί την αιτία για την οποία ο Γκαμπριέλε και η Αντονιέτα γνωρίζονται και περνάνε ολόκληρη τη μέρα μαζί.
Οι δυο αυτοί άγνωστοι μέχρι πρότινος άνθρωποι πρόκειται να ανοίξουν τις καρδιές τους ο ένας στον άλλον και να εξομολογηθούν πράγματα που δεν έχουν αποκαλύψει σε κανέναν. Όταν η μέρα τελειώσει όμως οι δυο θα πρέπει να αποχωριστούν, ο Γκαμπριέλε θα συλληφθεί για τη δράση του κατά του φασισμού κι η Αντονιέτα θα πρέπει να συνεχίσει να υπακούει τις διαταγές του συζύγου της.
Η ταινία γυρίστηκε στο μεγαλύτερο της μέρος σε ένα διαμέρισμα, που βρίσκεται στις πολυκατοικίες «Φεντερίτσι», εργατικές κατοικίες που ανεγέρθηκαν κατά τη δεκαετία του '30 με πρωτοβουλία του Μουσολίνι, ενώ τα εξωτερικά γυρίσματα αφορούν κυρίως το χώρο γύρω από τις πολυκατοικίες.
Η παραγωγή έγινε από τον σύζυγο της Σοφία Λόρεν, Κάρλο Πόντι, ενώ το σενάριο γράφτηκε από τον σκηνοθέτη της ταινίας Έττορε Σκόλα, σε συνεργασία με τον δημοσιογράφο Μαουρίτσιο Κοστάντσο και τον Ρουτζέρο Μάκκαρι.
Στην ταινία έκανε το κινηματογραφικό της ντεμπούτο η ανιψιά της Σοφίας Λόρεν και εγγονή του Μουσολίνι, Αλεσάντρα Μουσολίνι. Η Λόρεν εμφανίστηκε στην ταινία με μακιγιάζ που επιμελήθηκε ο Φραντσέσκο Φρέντα, προκειμένου να πείσει ότι μπορούσε να υποδυθεί τη νοικοκυρά.
Έττορε Σκόλα / Ettore Scola
(10 Μαΐου 1931 - 19 Ιανουαρίου 2016)
Ο Ιταλός σκηνοθέτης και σεναριογράφος, Έττορε Σκόλα, γεννήθηκε στο Τρεβίζο της Ιταλίας, στις 10 Μαΐου του 1931. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο της Ρώμης και ξεκίνησε την καριέρα του, γράφοντας ευθυμογραφήματα σε λαϊκά περιοδικά. Στον Κινηματογράφο βρέθηκε αρχικά ως σεναριογράφος (Ο Φανφαρόνος. Ένας Υπέροχος Κερατάς, Φαντάσματα στη Ρώμη κ.α.), για να περάσει αργότερα στη σκηνοθεσία.
Οι ταινίες του Σκόλα αποτελούν μία ιδιαίτερη περίπτωση, όπου με οξυδερκή ματιά και καυστικό χιούμορ, σχολιάζονται ο ιταλικός μικροαστισμός, δίνοντας άλλο νόημα στην "κωμωδία αλά ιταλικά". Με την ταινία του «Βίαιοι, Βρώμικοι και Κακοί», κερδίζει το Βραβείο Σκηνοθεσίας στις Κάννες το 1976. Με το φιλμ «Μια Ξεχωριστή Ημέρα», το Μεγάλο Ειδικό Βραβείο στο Φεστιβάλ Καννών το 1977 και με τη δημιουργία του «Ο Χορός», αποσπά το 1983 το Σεζάρ Σκηνοθεσίας.
Σε μία Ιταλία στο μεταίχμιο, με τις οικονομικές μεταπολεμικές δυσκολίες και η οποία προσπαθούσε απεγνωσμένα να θέσει τις βάσεις μιας στοιχειώδους οικονομικής ανάπτυξης. Όμως σε αντίθεση με τους περισσότερους συναδέλφους του, της εποχής εκείνης, ο Έττορε Σκόλα βρίσκεται σκηνοθετικά και καλλιτεχνικά, πιο κοντά στην ηθογραφία, ενώ την ίδια στιγμή τον διακρίνει ένα άκρατος πεσιμισμός που είναι όλο και περισσότερο φανερός, στα θέματα με τα οποία αποφασίζει να ασχοληθεί.
«Δεν πιστεύω ότι το σινεμά μπορεί να μεταμορφώσει ή να αλλάξει την πραγματικότητα και κατ΄ επέκταση την πολιτική. Αυτό που μπορεί να κάνει ο κινηματογράφος και αυτό είναι το ισχυρό όπλο του, είναι να παρέμβει στα μυαλά των ανθρώπων που παρακολουθούν ταινίες. Το έργο μπορεί να εγείρει ερωτήματα τα οποία διαφορετικά μπορεί να μην είχαν γεννηθεί, μπορεί να δημιουργήσει αμφιβολίες στο κοινό που αλλιώς δεν θα υπήρχαν.» - Έττορε Σκόλα
Γιώργος Ρούσσος
Πηγή: pancreta