Λοθέρ Μπλιτό, Κλάιβ Οουεν, «Βent» του Σον Ματίας, 1997
Το βιβλίο του Χάιντς Χέγκερ για τις θηριωδίες των ναζί έχει εμπνεύσει θεατρικά έργα και ταινίες, όπως το περίφημο «Βent», που ανέβηκε και στην Ελλάδα
Ο Αυστριακός Γιόζεφ Κ., από τους λίγους ομοφυλόφιλους που επέζησαν από τα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης (1939-1945), μετά από είκοσι χρόνια έσπασε τη σιωπή του και κατήγγειλε δημόσια τους βασανισμούς και την εξόντωση των ομοφυλόφιλων ανδρών και γυναικών από τους ναζιστές του Χίτλερ.
Το 1965 υπαγόρευσε το κείμενο της προσωπικής του εμπειρίας στον Χάιντς Χέγκερ για να γίνει το βιβλίο «Οι άντρες με το ροζ τρίγωνο». Μία από τις ελάχιστες μαρτυρίες για το θέμα του ολοκαυτώματος των ομοφυλόφιλων, που πολλές πτυχές του παρέμεναν άγνωστες μέχρι πρόσφατα.
Σήμερα, ημέρα αγώνα και γιορτής με το Φεστιβάλ Υπερηφάνειας - Athens Pride να ενώνει ανθρώπους διαφορετικών σεξουαλικών προτιμήσεων και να προωθεί τα δικαιώματα των LGBT στην ελληνική κοινωνία, η «Εφημερίδα των Συντακτών» προσφέρει στους αναγνώστες της την έκδοση (μετάφραση Ρίτσα Δεκαβάλλα, α’ ελληνική έκδοση «Μαύρη Λίστα», 2000).
Για να θυμηθούμε όλους εκείνους και εκείνες που φόρεσαν στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης το ροζ τρίγωνο (κίτρινο οι Εβραίοι, κόκκινο οι πολιτικοί κρατούμενοι), αντιμετωπίστηκαν ως «ασθενείς που έπρεπε να ιαθούν», βασανίστηκαν με απάνθρωπες μεθόδους και οι περισσότεροι εξοντώθηκαν.
Το βιβλίο ενέπνευσε θεατρικές και κινηματογραφικές αφηγήσεις, με εξέχουσα περίπτωση το θεατρικό «Bent» του Μάρτιν Σέρμαν, του ομοφυλόφιλου διακεκριμένου θεατρικού συγγραφέα και σεναριογράφου με αμερικανική καταγωγή που ζει και εργάζεται στο Λονδίνο.
Αναφέρεται στις διώξεις των ομοφυλόφιλων στη ναζιστική Γερμανία μετά την αιματηρή Νύχτα των Μεγάλων Μαχαιριών (1934), όπου ο Χίτλερ άρχισε την καταδίωξή τους, και αποκαλύπτει την ιστορία των έγκλειστων ομοφυλόφιλων στα στρατόπεδα συγκέντρωσης με το ροζ τρίγωνο στο πέτο.
Η ιστορία αφηγείται τον έρωτα ανάμεσα στον Μαξ και τον Χορστ που βρίσκονται στο απάνθρωπο Νταχάου και, παρ’ όλα τα δεινά τους, η αγάπη και η ανθρώπινη ανάγκη για συντροφικότητα ανθεί στις καρδιές τους.
Η παράσταση ανέβηκε πρώτη φορά το 1979 στο Γουέστ Εντ του Λονδίνου με τον Ιαν ΜακΚέλεν στον ρόλο του Μαξ, και ακολούθησε το 1980 το νεοϋορκέζικο Μπρόντγουεϊ με τον Ρίτσαρντ Γκιρ στον ίδιο ρόλο.
Το 1997 μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο στην ομότιτλη ταινία σε σκηνοθεσία Σον Ματίας με τους: Κλάιβ Οουεν, Λοθέρ Μπλιτό, Μπράιαν Γουέμπερ, Ιαν ΜακΚέλεν, Μικ Τζάγκερ. Η διεύθυνση φωτογραφίας είναι του «δικού μας» Γιώργου Αρβανίτη και η μουσική του Φίλιπ Γκλας.
Απέσπασε μάλιστα το «Award of the Youth» στο φεστιβάλ Κανών το 1997 και έναν χρόνο αργότερα το βραβείο Καλύτερης Ταινίας στο φεστιβάλ του Τορίνο.
Το «Bent» ανέβηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα σε μετάφραση και σκηνοθεσία του Γιώργου Θεοδοσιάδη, με τους Γιάννη Φέρτη και Πέτρο Φυσσούν στους βασικούς ρόλους.
Ο Γιώργος Θεοδοσιάδης υπέγραψε δύο ακόμα παραστάσεις του «Bent» στο θέατρό του «Βικτώρια» την περίοδο 1995-1996 με τους Σπύρο Σπαντίδα, Σταύρο Ζαλμά και το 2002-2003 με τους Απόστολο Γκλέτσο, Κώστα Κοντογιάννη. Η παράσταση ανέβηκε εκ νέου το 2012-13 στο «Vault», σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καρατζιά και τους Πολ Ζαχαριάδη, Στέφανο Κακαβούλη, Δημήτρη Καρατζιά, Πάνο Ροκίδη κ.ά.
Βασιλική Τζεβελέκου
Πηγή: pancreta