Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου οι υπερήρωες ξεπάστρεψαν κατ’ επανάληψη τους ναζί και εξουδετέρωσαν τον ηγέτη τους. Μετά τον πόλεμο, ωστόσο, η αντιναζιστική θεματολογία άρχισε να ατονεί. Το 1966, ένας αλλόκοτος χαρακτήρας επανέφερε τα πολεμικά κόμικς στο προσκήνιο. Και λίγα χρόνια αργότερα, περιμένοντας τους ελευθερωτές Σοβιετικούς, εκτέλεσε τον Αδόλφο Χίτλερ, ανενδοίαστα, με μια σφαίρα στο κεφάλι.
Κλασικά ηθικά διλήμματα που εγείρουν συχνά κινηματογραφικοί και λογοτεχνικοί χαρακτήρες και πρωταγωνιστές των κόμικς είναι ο τρόπος και η αυστηρότητα στην επιβολή δικαιοσύνης, τα όρια στη χειροδικία, η έννοια της τιμωρίας ως εκδικητικότητας, η αυτοδικία, η ποινή του θανάτου. Ιδιαίτερα στα κόμικς που απευθύνονταν κατά το μακρινό παρελθόν στο ευρύ κοινό και σε αναγνώστες νεαρών ηλικιών, υπήρχαν άγραφοι κανόνες -μετά το 1954 θεσπίστηκαν και γραπτοί- που παρότρυναν ή ακόμα και υποχρέωναν τους δημιουργούς να μην παρουσιάζουν θανάτους, δολοφονίες και εκτελέσεις και τους απέτρεπαν από τις σκηνές βίας.
Στα υπερηρωικά κόμικς των πρώτων δεκαετιών μετά το 1940, οι ατσαλάκωτοι και αυτόκλητοι εκπρόσωποι της τάξης και της νομιμότητας δεν σκότωναν -κατά κανόνα- τους αντιπάλους τους. Αντιθέτως, τους έπειθαν με επιχειρήματα, τους φυλάκιζαν, τους εξόριζαν, τους «σωφρόνιζαν» αλλά δεν τους εκτελούσαν εν ψυχρώ. Τα χρόνια της τεχνητής αθωότητας και των μανιχαϊστικών διπόλων, όμως, παρήλθαν και ο κυνισμός της ζωής μαζί με την προϊούσα εγκληματικότητα βρήκαν το ανάλογό τους και στα κόμικς, όπου η σκληρότητα και η βία έγιναν συνώνυμα της αποφασιστικότητας και του ρεαλισμού.
Στο πλαίσιο του Ψυχρού Πολέμου της δεκαετίας του 1960, όταν το Χόλιγουντ αλλά και οι εταιρείες των κόμικς αναζητούσαν όλο και πιο πολυδιάστατους και ευφάνταστους νέους εγκληματίες, όλο και πιο πανούργους και δολοπλόκους ψυχοπαθείς κακούς για να αποτελέσουν τον αντίθετο πόλο στους όλο και πιο πολυσύνθετους και ευρηματικούς νέους υπερήρωες, γεννήθηκε ένας φαινομενικά παλιομοδίτης ήρωας.
Ο Αγνωστος Στρατιώτης (Unknown Soldier) των Robert Kanigher και Joe Kubert εμφανίστηκε στο τεύχος Νο. 168 του περιοδικού Our Army at War το 1966, κυρίως σε περιπέτειες ανδραγαθημάτων, αυτοθυσίας και αλτρουισμού εν καιρώ πολέμου. Ηταν ένας ειδικός πράκτορας του αμερικανικού στρατού. Εκρυβε όμως μια τραγική προσωπική ιστορία.
Το πρόσωπό του ήταν τόσο παραμορφωμένο από έκρηξη χειροβομβίδας, ώστε είχε επιλέξει να κυκλοφορεί μόνο καλύπτοντάς το με επιδέσμους. Το πραγματικό του όνομα παρέμενε μυστήριο και προτιμούσε να λύνει τα προβλήματά του μόνος, χωρίς συνεργάτες. Ηταν, επίσης, ειδικός στις μεταμφιέσεις. Και φυσικά ατρόμητος και πολυμήχανος τιμωρός. Οχι, όμως, χαιρέκακος κι εκδικητικός. Φαινόταν να μην ενθουσιάζεται με το να σκοτώνει άλλους, αν και ήταν παρορμητικός με ιδιαίτερη δυσκολία στη διαχείριση του θυμού του. Η ψυχραιμία δεν αποτελούσε ένα από τα προτερήματά του. Αλλά και ο πόλεμος δεν του ταίριαζε και πολύ. Το 1982, στο τελευταίο τεύχος της πρώτης περιόδου της σειράς από τους Bob Hayne, Dick Ayers, Gerry Talaoc προέβη στο απονενοημένο. Εισχώρησε στις γραμμές των ναζιστών μέσα στο Βερολίνο, τέλη Απριλίου του 1945.
Εν αναμονή των Σοβιετικών που έρχονταν ως ελευθερωτές, απέτρεψε την είσοδο στον πόλεμο των βομβών Nosferatu, τεράτων-υπερόπλων που προέκυψαν από τα πειράματα διασταύρωσης ανάμεσα σε αιμοβόρες νυχτερίδες και πελώρια χταπόδια. Μεταμφιεσμένος σε Γερμανό αξιωματικό έφτασε μέχρι το γραφείο του Χίτλερ. Μετά από μάχη σώμα με σώμα δίπλα στο άψυχο κορμί της Εύα Μπράουν, τον εξουδετέρωσε και του φύτεψε μια σφαίρα στο κεφάλι. «Αντίο Σατανά! Να καίγεσαι στην κόλαση μέχρι την τελευταία στιγμή της αιωνιότητας» ήταν τα λόγια του «αποχαιρετισμού».
Λίγες μέρες μετά, ο πόλεμος τελείωσε με νίκη των συμμάχων. Αλλά αυτό που έμεινε στους αναγνώστες των κόμικς ήταν η ωμότητα της πράξης ακόμα και απέναντι στον απόλυτο εγκληματία. Κάτι αντίστοιχο με τη δολοφονία του παρανοϊκού και μεθοδικού serial killer Κέβιν Σπέισι από τον μπάτσο Μπραντ Πιτ στο Seven του Ντέιβιντ Φίντσερ. Φυσικά, οι απαντήσεις δεν είναι εύκολες αλλά οι συζητήσεις αξίζει να γίνονται.
Ο Αγνωστος Στρατιώτης επανήλθε αρκετές φορές στο μέλλον, σε νέους τίτλους από νέους δημιουργούς (Garth Ennis, Joshua Dysart κ.ά.) και συνήθως σε πιο σκοτεινές και πιο πολυεπίπεδες ιστορίες, διασταυρώθηκε ακόμα και με τον Σούπερμαν, τη Γουόντερ Γούμαν και το Swamp Thing. Σήμερα, πενήντα χρόνια μετά την πρώτη εμφάνισή του, μπορεί να μην είναι ο πιο δημοφιλής και εμπορικός χαρακτήρας των κόμικς. Θα είναι, όμως, πάντα ο άνθρωπος που σκότωσε τον Χίτλερ.
Συντάκτης: Γιάννης Κουκουλάς
Πηγή: efsyn.gr