“Ο μαλάκας ο κηπουρός φταίει, αυτός είναι η αιτία που έμπλεξα”. Ο Λούθηρος αυτά τα σκέφτηκε. Δεν τα είπε. Φαίνεται όμως ότι τα σκέφτηκε 'φωναχτά'. Ή τουλάχιστον έτσι του φάνηκε. Κοίταξε ενστικτωδώς γύρω του. Η κίνηση δεν είχε νόημα, έτσι κι αλλιώς κανείς δεν ήταν στο άνετο δωμάτιο. Αν το είπε δυνατά θα τον είχαν ακούσει έτσι κι αλλιώς. Όμως όχι! Απλώς το σκέφτηκε! Ανακουφισμένος έγειρε πάλι την πλάτη του στην πολυθρόνα, ήπιε μια γουλιά από το κοκτέιλ ενδυνάμωσης και συνέχισε να βλέπει τις ειδήσεις. Στην οθόνη ήταν η Αναπληρώτρια Επίτροπος των Διανομών Τροφίμων. Τα έλεγε καλά.
Η αλήθεια ήταν ότι το σύστημα φαινόταν αποτελεσματικό. Εδώ και πάνω από 50 χρόνια είχε καταργηθεί οριστικά η διακυβέρνηση από κόμματα και διεφθαρμένους πολιτικούς. Οι καβγάδες ανάμεσα στις διάφορες ιδεοληψίες, οι ανούσιες εκλογές και οι αντιπαραθέσεις είχαν κουράσει τον κόσμο. Με τον καιρό, και καθώς νέα προβλήματα απαιτούσαν συνολικές λύσεις, το Παλαιό Πολιτικό Σύστημα είχε αντικατασταθεί από την Πλουραλιστική Ολιστική Δημοκρατία. Στην ΠΟΔ, όπως την ήξεραν όλοι, είχε εκπροσώπηση κάθε ομάδα πολιτών ανάλογα με το πλήθος της. Υπήρχαν περίπου 700 τέτοιες ομάδες που αντιπροσώπευαν κάθε ιδιότητα κατάρτισης, κλίσης, φύλου ή σεξουαλικού προσανατολισμού: Τέτοιες “Ομάδες Πολιτών” όπως λεγόταν ήταν για παράδειγμα οι Ασιάτες, οι Αμφιφυλόφιλοι, οι Ζωγράφοι, οι Μηχανικοί, οι Αγρότες, οι Αφρο-Ινδιάνοι και πάμπολλες άλλες κατηγορίες πολιτών. Καθένας μετείχε σε κάποιο ποσοστό σε αυτές και έτσι επηρέαζε την ΠΟΔ με συχνότατα ψηφιακά δημοψηφίσματα. Μόνη προϋπόθεση ήταν η ψυχική, πνευματική και σωματική υγεία.
Ο Λούθηρος ήταν πολύ ικανοποιημένος από το σύστημα αυτό που έμοιαζε δίκαιο και αντιπροσωπευτικό. Διαφθορά δεν είχε ακούσει να υπάρχει. Τουλάχιστον όχι σε επίπεδο Κεντρικής Διαχείρισης. Και πώς να υπάρξει άραγε; Μετά από μια μαζική από ό,τι λεγόταν ηλεκτρονική ψηφοφορία αποφασίστηκε οι 5.000 περίπου Επίτροποι και οι άλλοι τόσοι Αναπληρωτές τους να διαβιούν μόνιμα στην Περιοχή Ευθύνης. Ήταν μια εκτεταμένη ασφαλής ζώνη, όπου οι Επίτροποι ζούσαν σε μια πολύ μεγάλη έκταση, καθαρή από μολύνσεις, ραδιενέργεια ή ιογενείς ασθένειες, μαζί με τις οικογένειές τους. Στην Υπηρεσία αυτή δούλευε και ένας απροσδιόριστος αριθμός επιλεγμένων πολιτών. Ο Λούθηρος σκέφτηκε με συναίσθημα λίγο ευφορικό και λίγο αγχώδες ότι πριν από μία εβδομάδα ακριβώς ήταν πολύ κοντά στη μετάθεσή του σε αυτή την περιοχή.
Ακριβώς πριν από μία εβδομάδα όλες οι προοπτικές ήταν ευοίωνες! Η δουλειά του ως σύμβουλος διαχείρισης Τράπεζας Σπόρων είχε εκτιμηθεί από τα ανώτερα κλιμάκια. Πολιτικά είχε κάποια επιρροή καθώς μετείχε με καλά ποσοστά στις ψηφοφορίες αρκετών ομάδων πολιτών: Είχε ποσοστά ψηφοφορίας (όχι ισόποσα βεβαίως) στους Καυκασιανούς, στους Γεωπόνους, στους Έγγαμους Ετεροφυλόφιλους, στους Φιλόζωους, στους Αθλητές και σε καμιά δεκαριά ακόμη λόμπι.
Ο γάμος του ήταν επιτυχημένος: Είχε διαλέξει μια εξαίρετη σύζυγο ανάμεσα από 40 περίπου θαυμάσιες επιλογές που του είχαν εκτεθεί από την Επιτροπή Οικογενειακών Υποθέσεων και Αναπαραγωγής. Είχαν ήδη ένα χαριτωμένο κοριτσάκι που το απέκτησαν με τον πιο συνηθισμένο τρόπο: Έδωσε σπέρμα για έλεγχο, η Λούνα έδωσε ωάρια τα οποία ελέγχθηκαν κι αυτά και τώρα είχαν ένα υγιές παιδί επτά ετών. Η ερωτική συνεύρεση χωρίς προφυλάξεις ήταν διά ροπάλου (και δικαίως) απαγορευμένη για λόγους δημόσιας υγείας. Η Κεντρική Διαχείριση δε ρίσκαρε τίποτε έξω από τη “ζώνη ασφαλούς κατοίκησης”. Αν όλα πήγαιναν καλά και έμπαινε ως εργαζόμενος στη ζώνη αυτή, θα δοκίμαζαν και το ελεύθερο σεξ.
Οι καλές του υπηρεσίες οδήγησαν μάλιστα στην ικανοποίηση ενός αιτήματος που είχε υποβάλει από χρόνια. Οι γονείς του μεταφέρθηκαν σε μια καλή αγροτική περιοχή μακριά από τους Τόπους Ραδιενέργειας, τις Περιοχές Υγειονομικών Κινδύνων, τις Εμπόλεμες Ζώνες και τις Εκτάσεις Ξηρασίας. Απαγορευόταν βέβαια να τους συναντήσει (αυτό ήταν φυσικό με το χαμηλό επίπεδο κατάρτισης που είχαν) αλλά ήταν ασφαλείς και μπορούσε καθημερινά να τους μιλάει σε τηλεδιασκέψεις. Ήταν ευχαριστημένος.
Τώρα όμως η σκέψη του δεν ήταν αρκετά καθαρή. Μετά από 21 ημέρες απομόνωσης ένας μόνιμος εκνευρισμός είχε αμβλύνει τις συνήθως ακμαίες διανοητικές του δυνάμεις. Συγκεντρώθηκε πάλι στην οθόνη όπου μιλούσε η Αναπληρώτρια Επίτροπος: “Η Κεντρική Διαχείριση διαλεύκανε αρκετές υποθέσεις όπου η κατανομή τροφίμων δεν ήταν η ενδεδειγμένη. Εντοπίστηκαν επτά υπεύθυνοι για μη πρόσφορες κατανομές πρωτεϊνών στα σχολικά γεύματα και τώρα η επιτροπή ελέγχου τους υποβιβάζει σε δευτερεύουσες θέσεις στις εμπόλεμες ζώνες”. Ευτυχώς ως τώρα ο Λούθηρος δεν είχε ιδέα πώς ήταν αυτές. Τώρα όμως διέτρεχε κάποιον, έστω και μικρό, κίνδυνο.
Κατά τη διάρκεια των τελικών δοκιμασιών υγείας για την είσοδο στην Περιοχή Ευθύνης είχε υποβληθεί μια ακόμη μαγνητική εξέταση. Σε μια θερμομέτρηση ρουτίνας βρέθηκε με έναν απροσδόκητο και άγνωστης αιτιολογίας πυρετό. Στις εξαντλητικές εξετάσεις που ακολούθησαν διαπιστώθηκε μια μόλυνση από έναν παλιό ιό που απασχόλησε τη δημόσια υγεία στο πρώτο τέταρτο του προηγούμενου -21ου- αιώνα. Τώρα, καθώς διανύαμε το έτος 2137, ο ιός αυτό εθεωρείτο πια ακίνδυνος. Πού τον είχε κολλήσει; Οι υποψίες του Λούθηρου στρεφόταν σε έναν κηπουρό-αρχιτέκτονα εξωτερικών χώρων με τον οποίο είχε μια ολιγόωρη συνεργασία. Ο κηπουρός αυτός είχε μια μικρή άδεια να περάσει από την αγροτική περιοχή στην Ενδιάμεση Ζώνη Συνεργασίας. Ο ιός είχε καταπολεμηθεί από μέρες, αλλά σήμερα περίμενε μια τελική απάντηση.
Από τις σκέψεις τον έβγαλε το φως στην προσωπική του οθόνη. Ήταν ένα μήνυμα από την Επιτροπή Αξιοποίησης Προσωπικού. Το διάβασε ταχύτατα με έκδηλη αγωνία. Όταν τελείωσε έμεινε να το κοιτάζει με ανάμικτο συναίσθημα ανακούφισης και απογοήτευσης: Ο ιός ήταν σχετικά ακίνδυνος και δεν υπήρχε λόγος να αποβληθεί σε ζώνες λιγότερο ασφαλείς. Το περιστατικό αυτό όμως υποβάθμιζε την “σωματική αξιοπιστία” του και δεν γινόταν δεκτός στην Περιοχή Ευθύνης. Μπορούσε όμως να κάνει νέα αίτηση σε οκτώ χρόνια.
Μια συρόμενη πόρτα άνοιξε. Ο διάδρομος θα τον οδηγούσε πίσω στην οικογένειά του και στη δουλειά του. Μέσα του ήξερε ότι σε οκτώ χρόνια η σωματική και ψυχική υγεία του δεν θα του επέτρεπε να περάσει όλα αυτά τα τεστ. Ένιωθε αδύναμος και ταπεινωμένος, αλλά ήξερε ότι αυτό ήταν το δίκαιο. Η Κεντρική Διαχείριση έπρεπε να προστατεύσει την Ολιστική Δημοκρατία. Τον απασχολούσε μόνο το πώς θα αντίκριζε την Λούνα. Στην αποβάθρα ταχυμεταφοράς θερμομετρήθηκε για ακόμη μία φορά. Ήταν εντάξει! Όλα ήταν εντάξει...
Μανόλης Χατζηπαναγιώτου
Πηγή: pancreta.gr