Απίστευτη χαρά και τιμή να γράφει για το βιβλίο σου η Χρύσα Κακατσάκη. Διαβάστε τα λόγια της και θα καταλάβετε:

«Στο "Μαγικό Βουνό" ο Τόμας Μαν προτρέπει τον αναγνώστη να ξαναδιαβάσει το βιβλίο, υποστηρίζοντας ότι ακριβώς όπως και στη μουσική, χρειάζεται κανείς να γνωρίζει ένα κομμάτι για να το ευχαριστηθεί όπως πρέπει. Κατι ανάλογο πιστεύει και η Αφροδίτη Φραγκιαδουλάκη λέγοντας δια στόματος ενός γλύπτη πως κάθε γραφή χρειάζεται δεκάδες αναγνώσεις. Κι αυτό για να ανακαλύψει πίσω από τις ραφές των σελίδων τα μυστικά των ηρώων, της Σοφίας, του Στεφάν, του πατέρα. Τα μυστικά στο Ποτραίτο εξελίσσονται σαν μια μουσική συμφωνία, μέσα από την αντίστιξη. Διαφορετικοί τόποι (Κρητη και Παρίσι) διαφορετικοί χρόνοι (παρελθόν και παρόν) διαφορετικές κουλτούρες (γαλλική και κρητική). Στο μυθιστορηματικό οικοδόμημα το μπετόν αρμέ που ενώνει τα διεστώτα ειναι η κοινή εναγώνια αναζητηση ταυτότητας των βασικών πρωταγωνιστών. Πόσο ρευστοποιημένη είναι η έννοια της πατρίδας σε μια εποχή πολυπολιτισμικότητας; Πόσο αντέχει ο έρωτας στο χρόνο ή σε ένα σημερινό δυστοπικό περιβάλλον; Κατά πόσο οι μνήμες γίνονται τα καύσιμα μιας πορείας προς την αυτογνωσία; Η Αφροδίτη Φραγκιαδουλάκη περισσότερο θέτει ερωτήματα παρά δινει απαντήσεις. Αυτές θα τις βρει ο αναγνώστης ανάλογα με την οπτική που θα επιλέξει. Ερωτική ιστορία ή χρέος προς τον γεννήτορα; Ένα είναι σίγουρο. Είτε στη γαλλική γλώσσα είτε στην κρητική διάλεκτο που σοφά χρησιμοποιείται ως ο ομφάλιος λώρος με τον γενέθλιο τόπο τα συναισθήματα που αναβλύζουν ειναι παλλόμενα, δονούμενα από την βιωματική αλήθεια της συγγραφέως ή από την εξουσιοδότηση του αναγνώστη να τον εκφράσει.»

Χρύσα ευχαριστώ απλά και λιτά για όλα. Όλα όμως...

Αφροδίτη Φραγκιαδουλάκη