φωτο: art: the afternoon's snow-watercolor by Rosewitchery

Παραμονή Χριστουγέννων.
Εγώ επιβάλλεται να γράψω μια μικρή χριστουγεννιάτικη ιστορία κι εσείς επιβάλλεται να τη διαβάσετε. Ευχαριστώ την ομάδα «Βιβλίων Ορίζοντες» και το pancreta.gr που τη δημοσιεύουν σήμερα. Κι εσάς (τη διαβάσετε δεν τη διαβάσετε). Christmas mode on λοιπόν!

— Μαμά τι υπάρχει πάνω απ' τον ουρανό;
— Είναι μια θάλασσα παιδί μου, ένας ωκεανός απέραντος, καράβια ταξιδεύουν, πάνε κι έρχονται μέρα νύχτα, διασχίζουν τα νερά χωρίς σταματημό. Τα βράδια εκεί ψηλά φεγγοβολούν χιλιάδες φινιστρίνια, αναβοσβήνουν στο σκοτάδι, μα μόλις ξημερώσει κι ο ήλιος φανεί, σύννεφα σπέρνουν τα φουγάρα που οργώνουν τον ορίζοντα.
— Είναι κι ο μπαμπάς καπετάνιος του ουρανού;
— Και βέβαια είναι... εμείς δεν τον διακρίνουμε, εκείνος όμως μας βλέπει από τη γέφυρα με τα κιάλια του!
— Θα μας επισκεφτεί με το καράβι του τα Χριστούγεννα;
— Αυτό δε μπορεί να γίνει. Αν εγκαταλείψει το πόστο του, αν λείψει έστω και μια στιγμή, μια τρύπα θα ανοίξει στον ουρανό και θα γλιστρήσει ολάκερη η θάλασσα στη γη να μας πνίξει. Ο μπαμπάς δε το θέλει γιατί μας αγαπάει και φοβάται μη πάθουμε κακό. Μας αγαπάει πολύ...
Το παιδί κοίταξε βουρκωμένο τα σύννεφα. Γαλακτερές αναλαμπές φωτός γέμισαν σχήματα τον αέρα.
— Κοίτα μαμά! Κοίτα... χιονίζει!
Οι νιφάδες μπλέχτηκαν με τα δάκρυα που κατάβρεξαν τα μάγουλα της γυναίκας. Έσφιξε το παγωμένο χεράκι στην παλάμη της και μπήκαν γρήγορα στο σπίτι. Το στολισμένο με γιρλάντες και λαμπιόνια καράβι άστραφτε στην τραπεζαρία. Το παιδί έτρεξε και το χάιδεψε.
— Μη στενοχωριέσαι μπαμπά. Σ' αγαπάμε κι εμείς. Και ξέρω πως σου λείπουμε. Μόνο που μπαμπά.... χιονίζει... και δε θα είσαι εδώ να παίξουμε χιονοπόλεμο όταν το χιόνι στρώσει την αυλή μας...
Τα πανιά τρεμούλιασαν απαλά, έπειτα φούσκωσαν, αντάριασαν, και το μικρό χριστουγεννιάτικο καράβι έπεσε απ' το μπουφέ, διέτρεξε φουρφουρίζοντας το δωμάτιο, σφήνωσε για μερικά δευτερόλεπτα στη χαραμάδα της εξώπορτας, πριν σαλπάρει με όλα του τα φωτάκια αναμμένα στη χιονισμένη αυλή. Στο κατάρτι ανέμιζε για σημαία, μια παιδική καρδιά που χτυπούσε σαν τρελή από χαρά.

Διήγημα της Αφροδίτης Φραγκιαδουλάκη

Η Αφροδίτη Φραγκιαδουλάκη κατάγεται από το Ηράκλειο, κυκλοφορούν τρία βιβλία της, «το ραντεβού» η «Κερασία» και «το Πορτραίτο». Έχει γράψει ακόμα μια συλλογή με μικρά ποιήματα και χαϊκού. Πολλά διηγήματά της έχουν δημοσιευτεί στον ημερήσιο και διαδικτυακό τύπο. Διατηρεί ένα μπλογκ τέχνης, το afroui • me & myself (afrouif.tumblr.com) και μια καλλιτεχνική στήλη (afrouiσματα) σε λογοτεχνική ιστοσελίδα. Τη βρίσκετε στο Twitter ως @afroui και στο Facebook με το όνομά της.

Πηγή: pancreta.gr