Ο Δεκέμβρης είναι μήνας με πολλές γιορτές και συνδέεται με πολλές παραδόσεις. Έχει και το ιστολόγιο δημιουργήσει τις παραδόσεις του, που μερικές από αυτές είναι δεκεμβριάτικες -χτες, ας πούμε, ξεκίνησε η διαδικασία για την ανάδειξη της λέξης της χρονιάς -αν δεν το κάνατε, μπορείτε να δείτε τι πρότειναν οι άλλοι και να υποβάλετε κι εσείς τις προτάσεις σας.

Με το σημερινό άρθρο τηρούμε μιαν άλλη παράδοση του ιστολογίου ή, για να μη λέω μεγάλα λόγια, μια συνήθεια που έχουμε καθιερώσει τα τελευταία χρόνια: να δημοσιεύουμε  λίγο πριν από τις γιορτές ένα βιβλιοφιλικό άρθρο, ακριβώς για να ανταλλάσσουμε προτάσεις. Το περυσινό αντίστοιχο άρθρο, με προτάσεις για βιβλία-δώρα, μπορείτε να το βρείτε εδώ. Το προπέρσινο άρθρο βρίσκεται εδώ, ενώ το  αντίστοιχο άρθρο του 2015 θα το βρείτε εδώ. Υπάρχει βέβαια και το αντίστοιχο άρθρο του 2014. Τέλος, μπορείτε να βρείτε εδώ το αντίστοιχο άρθρο του 2013. (Να σημειώσω ότι βιβλιοπροτάσεις κάνουμε και το καλοκαίρι).

Πρακτικά, μπορείτε να προτείνετε όποιο βιβλίο θέλετε, αλλά θα σας συνιστούσα να αναφέρετε κυρίως βιβλία που εκδόθηκαν τα τελευταία 2-3 χρόνια και ακόμα καλύτερα μέσα στο 2018. Να διευκρινίσω ότι ζητάω η έκδοση να είναι πρόσφατη, όχι η συγγραφή του βιβλίου. Και φυσικά περιλαμβάνονται και επανεκδόσεις βιβλίων που ήταν εξαντλημένα.

Γιατί επιμένω στα καινούργια βιβλία; Επειδή, το λέω και το ξαναλέω και δεν θα κουραστώ να το επαναλαμβάνω, στις πολύ ιδιόμορφες συνθήκες κρίσης που περνάμε σήμερα το μεγάλο πρόβλημα το αντιμετωπίζουν οι νέες εκδόσεις. Παρόλο που τα βιβλία που εκδίδονται τα τελευταία χρόνια έχουν χαμηλότερες τιμές από τα παλαιότερα, ο ανταγωνισμός που αντιμετωπίζουν από παλιότερες, καλές και πάμφθηνες εκδόσεις είναι οξύτατος και εντείνεται ακόμα περισσότερο μέσα στις γιορτές. Βλέπετε, εξαιτίας της κρίσης των εφημερίδων, πολλές κυριακάτικες εφημερίδες προσφέρουν από ένα βιβλίο (και όχι μόνο) μαζί με κάθε φύλλο τους. Έπειτα, πολλοί εκδοτικοί οίκοι, και μάλιστα από τους κορυφαίους, διαθέτουν το παλιό τους στοκ σε εξευτελιστικές τιμές, με εκπτώσεις που φτάνουν το 80%. Τρίτον, έχουν πληθύνει πολύ τα βιβλιοπωλεία που διαθέτουν μεταχειρισμένα και πάμφθηνα βιβλία, ενώ τα τελευταία χρόνια ακόμα και περίπτερα του κέντρου βγάζουν πάγκους με παλιά, καλά βιβλία. Και, τέταρτον, μέσα στις γιορτές πολλοί εκδοτικοί οίκοι και άλλοι φορείς κάνουν και έκτακτα μπαζάρ, όπου πάλι διαθέτουν βιβλία κοψοχρονιάς.

Για τον βιβλιόφιλο η κατάσταση αυτή είναι από ευνοϊκή έως παραδεισένια: ακόμα κι όταν το εισόδημά του έχει περικοπεί εξαιτίας της μνημονιακής λαίλαπας, οι εκπτώσεις στα βιβλία συχνά είναι ακόμα μεγαλύτερες, οπότε η βιβλιαγοραστική του δύναμη συχνά όχι απλώς δεν έχει μειωθεί, αλλά ίσως και να έχει αυξηθεί, αν βέβαια αγοράζει κυρίως ή μόνο προσφορές και μεταχειρισμένα. Όμως για τον εκδότη, που βγάζει νέα βιβλία, η ίδια κατάσταση είναι ασφυκτική αφού τα καινούργια βιβλία, όσο και να ρίξουν τις τιμές τους, πάντα θα είναι ακριβότερα από τις προσφορές ή από τα μεταχειρισμένα.

Γι’ αυτό και επιμένω σε πρόσφατα βιβλία.

Για να ξεκινήσω ευλογώντας τα γένια μου, εγώ φέτος έβγαλα ένα βιβλίο -ένα «δικό μου» βιβλίο, το πρώτο ύστερα από πέντε χρόνια, και όχι απλώς φιλολογική επιμέλεια όπως πέρυσι και πρόπερσι με τον Βάρναλη ή παλιότερα με τον Λαπαθιώτη. Το βιβλίο το παρουσίασα τις προάλλες εδώ: λέγεται Η γλώσσα έχει κέφια, εκδόθηκε από τις εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου, και με όλο το θάρρος νομίζω πως είναι πολύ καλή πρόταση για δώρο: αυτοί που θα το διαβάσουν θα διασκεδάσουν πολύ.

Όμως μεγάλη χαρά, ίσως και μεγαλύτερη απ’ ό,τι για το δικό μου βιβλίο, μου δίνει μια άλλη καινούργια κυκλοφορία, που αναμένεται αυτές τις μέρες -ίσως από σήμερα ή αύριο να βρίσκεται στα βιβλιοπωλεία, αλλά για σιγουριά προτιμήστε το τέλος της εβδομάδας. Πρόκειται, θα το υποθέσατε ίσως, για το βιβλίο «Εφτά ευτυχισμένα καλοκαίρια», το αυτοβιογραφικό αφήγημα του πατέρα μου, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Αρχείο.

Πρέπει επίσης να προσθέσω ότι αυτές τις μέρες κυκλοφόρησαν άλλα βιβλία στα οποία έχω μια μικρή συμμετοχή.

Καταρχάς πρόκειται για το Λεξικό λογοκρισίας στην Ελλάδα, μια συλλογική δουλειά σε επιμέλεια Πηνελόπης Πετσίνη και Δημήτρη Χριστόπουλου, από τις εκδόσεις Καστανιώτη, όπου έχω γράψει δύο λήμματα και δύο συντομα σημειωματα -κάποια στιγμή θα παρουσιάσω κάτι και εδώ.

Έπειτα, από τις εκδόσεις Παπαζήση κυκλοφόρησε αυτές τις μέρες ο συλλογικός τόμος «Ο άνθρωπος και τα άλλα ζώα» σε επιμέλεια Άννας Λυδάκη. Έχω γράψει ένα κείμενο και εκεί, κάποια στιγμή θα το δημοσιεύσω και εδώ.

Τέλος, με περισσότερο τοπικό ενδιαφέρον, στο φετινό Λεσβιακό Ημερολόγιο 2019 που θα κυκλοφορήσει τις επόμενες μέρες σε επιμέλεια του Παναγιώτη Σκορδά, έχω συμμετοχή με ένα κείμενο που επίσης θα παρουσιαστεί και εδώ.

Όμως έγραψα πάρα πολλά, και ζητώ συγγνώμη για την περιαυτολογία. Σημειώνω άλλα βιβλία που διάβασα ή που θέλω να διαβάσω.

Από τις φιλικές Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου, όπου έβγαλα το βιβλίο μου για τη γλώσσα που έχει κέφια (και όλα μου τα άλλα γλωσσικά βιβλία, εδώ που τα λέμε) κυκλοφόρησαν μέσα στη χρονιά μερικά πολύ ενδιαφέροντα βιβλία.

Θα αναφέρω πρώτο τα «Σπάνια κείμενα για το ρεμπέτικο 1929-1959» σε επιμέλεια Κώστα Βλησίδη, που είχε κυκλοφορήσει πριν από αρκετά χρόνια αλλά πρόσφατα κυκλοφόρησε ξανά σε νέα συμπληρωμένη έκδοση -και όταν λέει «συμπληρωμένη» το εννοεί, αφού η ύλη του βιβλίου αυξήθηκε κατά 30-40%.

Από τον ίδιο εκδοτικό οίκο συστήνω το Κανακύ, του Ζοζέφ Αντράς, που ανιχνεύει τον θάνατο του Αλφόνς Ντιανού, του αγωνιστή του κινήματος Κανάκ στη Νέα Καληδονία πριν από τριάντα χρόνια. Μια παρουσίαση του βιβλίου εδώ. Επίσης φετινό αν και κυκλοφόρησε την άνοιξη, το μυθιστόρημα «Η γυναίκα με το όπλο» του Γιώργου Σερβετά.

Με ειδικό ενδιαφέρον, από τις εκδόσεις Αρχείο θα διαβάσω το βιβλίο του Μαρσελέν Ντελπρά «Επιστολές από το Μακεδονικό μέτωπο, 1915-1917«, τα γράμματα ενός από τους «τριχωτούς», τους Γάλλους στρατιώτες του Μεγάλου Πολέμου από τη Θεσσαλονίκη και τη Μακεδονία.

Ένα πολύ καλό φετινό βιβλίο, που έρχεται αναπάντεχα στην επικαιρότητα με το κίνημα των Κίτρινων Γιλέκων είναι το αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα «Να τελειώνουμε με τον Εντύ Μπελγκέλ» του Γάλλου Εντουάρ Λουί, που κυκλοφόρησε φέτος από τις εκδόσεις Αντίποδες. Ο συγγραφέας, γεννημένος ως Εντύ Μπελγκέλ το 1992 σε ένα χωριό της βόρειας Γαλλίας περιγράφει τις δυσκολίες που δοκίμασε, ομοφυλόφιλος έφηβος, σε ένα χτυπημένο από την κρίση οικογενειακό και σχολικό περιβάλλον.

Από τις ίδιες εκδόσεις πήρα και φυλλομέτρησα με πολύ ενδιαφέρον τα Σονέτα του Σαίξπηρ σε μετάφραση του Ερρίκου Σοφρά, βιβλίο που εκανε δεύτερη έκδοση μέσα στη χρονιά. Διευκρινίζω πως δεν είναι όλα τα σονέτα (154 τον αριθμό, όσα και τα αναγνωρισμενα ποιήματα του Καβάφη!) αλλά μόνο 24. Πολύ ενδιαφέρον βρίσκω το επιλογικό σημείωμα του μεταφραστή.

Ένα πολύ πυκνό βιβλίο γλωσσολογίας, που ήθελα να παρουσιάσω ένα δείγμα του εδώ αλλά ακόμα δεν αξιώθηκα κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Πατάκη: Η μορφολογική αλλαγή στην ελληνική γλώσσα, του Ασημάκη Φλιάτουρα.

Ένα πολύ καλό φετινό βιβλίο, που το παρουσιάσαμε και εδώ, πριν από λίγες μέρες μάλιστα, είναι το Στ’ αμπέλια του Σταύρου Ζουμπουλάκη.

Θυμίζω μερικά ακόμα βιβλία που παρουσίασα εδώ μέσα στη χρονιά: Τις Τρεις μεσαιωνικές μελέτες του Εμμ. Ροΐδη, σε μεταγραφή του Δημήτρη Φύσσα. Τα Χρυσόψαρα και 49 άλλα ανεκδιηγήματα, του Θάνου Αθανασόπουλου. Την Αινειαδα του Βιργίλιου σε μετάφραση και εισαγωγή του Θ. Παπαγγελή και την Ιστορία της ελληνικής αστυνομικής λογοτεχνίας του Φίλιππου Φιλίππου.

Και κλείνω με δυο μικρούτσικα καινούργια βιβλία που μου χάρισαν φίλοι και που τα διάβασα και μου άρεσαν. Τη «μαύρη» νουβέλα «Καληνύχτα καλούδια μου» του Νικήτα Παπακώστα, θεσσαλικό φολκ ας πούμε, από τις εκδόσεις Δώμα και τα φρέσκα και μοντέρνα διηγήματα της Όλγας Ιωαννίδου «Κεκλεισμένων των στιγμών» από τις εκδόσεις Κουκκίδα.

Πολλά έγραψα όμως και δεν είναι σωστό να μονοπωλήσω εγώ τις προτάσεις, το σωστό είναι να προτείνει ο καθένας βιβλία για τις γιορτές, ώστε να πάρουμε ιδέες και να ενημερωθούμε και οι υπόλοιποι. Σας ακούω λοιπόν!

Πηγή: sarantakos.wordpress.com