Με αφορμή το τραγικό συμβάν της αυτοκτονίας του παιδιού.
Υπάρχει ένα ωραιότατο παιδικό βιβλίο το «Νot My Fault» των Leif Kristiansson και Dick Sternberg, συγκλονιστικό στην απλότητά του. Ασπρόμαυρα σκίτσα, σχεδόν πανομοιότυπα: Πίσω μια ομάδα παιδιών και στη μέση μπροστά μια μικρή φιγούρα που κλαίει. ‘Κλαίει’, θα μπορούσε να σημαίνει, δεν υπάρχει πια. Σε κάθε σελίδα βγαίνει στ’ αριστερά ένα παιδί και λέει δυο λόγια για την υπόθεση. Όλα, όποιος κι αν ήταν ο ρόλος τους, λένε ότι δε φταίνε.
(Δεν κατάφερα να βρω το αγγλικό πρωτότυπο. Μεταφράζω πρόχειρα από τα κινέζικα.)
- Έγινε μετά το μάθημα. Δεν είναι δικιά μου δουλειά.
- Δεν είδα πώς ακριβώς έγινε. Κι έτσι, δεν κατάλαβα γιατί έκλαιγε.
- Ναι, τον είδα αλλά δεν ήξερα τι είχε γίνει. Δε φταίω εγώ.
- Εγώ φοβήθηκα πολύ. Κι ούτε μπορούσα να βοηθήσω. Μόνο έβλεπα...
- Ήταν πολλοί που τον πείραζαν. Εγώ μόνη μου τι να έκανα; Δε φταίω εγώ.
- Πολλοί τον χτυπούσαν. Για την ακρίβεια, όλοι τον χτυπούσαν. Κι εγώ τον χτύπησα αλλά πολύ λίγο.
- Δεν τον χτύπησα εγώ πρώτη. Άλλοι ξεκίνησαν. Δεν είναι δικό μου το φταίξιμο.
- Εγώ φταίω τώρα;;; Εμένα πάντα μου φαινόταν κάπως αλλόκοτος.
- Πού είναι το περίεργο; Αφού άφησε να τον δέρνουν, το φταίξιμο είναι δικό του.
- Ήταν σε μια γωνιά μόνος του κι έκλαιγε.
- Ντροπή να κλαίνε τ’ αγόρια...
- Έπρεπε να το πούμε στο δάσκαλο αλλά εγώ δεν τόλμησα. Δεν ήταν και δουλειά δικιά μου...
- Ήταν εκεί στην άκρη κι έκλαιγε σιωπηλά, δεν έβγαλε κουβέντα. Όλοι έκαναν σα να μην είχε συμβεί τίποτα.
- Δεν είπε τίποτα κι αυτός... Κι έτσι εμείς μόνο κοιτάζαμε. Έπρεπε ο ίδιος να φωνάξει!
- ΟΚ, κι εγώ τον χτύπησα αλλά δεν τρέχει και τίποτα: Αφού όλοι τον χτύπαγαν, σ’ εμένα θα τα ρίξετε όλα;;
ΔΕΝ ΕΙΝΑ ΔΙΚΙΑ ΣΟΥ ΔΟΥΛΕΙΑ;; καταλήγει το βιβλίο.
Κι ακολουθούν εικόνες πραγματικές:
Βασανισμοί. Εγκλήματα κατά ανθρώπων. Εγκλήματα κατά της φύσης. Οδύνη.
Έχω κατεβασμένο PDF, μεταφρασμένο στα κινέζικα από το υπουργείο Παιδείας της Ταϊβάν. Και το βιντεάκι από ‘κει. Το βιβλίο υπάρχει μεταφρασμένο σε διάφορες γλώσσες. Στα ελληνικά δεν το βρήκα. Γιατί να το μεταφράσουμε, άλλωστε; Ιδιωτικός εκδοτικός οίκος να εκδώσει τέτοιο άχαρο ασπρόμαυρο βιβλιαράκι, θα μπει μέσα σίγουρα. Το δικό μας το υπουργείο Παιδείας ν’ ασχοληθεί; Χα! Έχουν άλλες προτεραιότητες αυτοί. Άλλωστε, το βιβλίο μιλάει για την ‘ευθύνη’. Κι εμείς με την ευθύνη καλή σχέση δεν έχουμε. Ξου, ευθύνη. Ξου.
Γράφει η Limao Qian
Πηγή: pancreta