Υπάρχει λόγος που στα βιβλία σας η γυναίκα έχει κεντρικό ρόλο; 

— Δεν υπάρχει ιδιαίτερος λόγος πέρα από το γεγονός πως αντικρίζω τον κόσμο μέσα από τα μάτια μιας γυναίκας. Θα ήταν πρόκληση ωστόσο για μένα -και εν μέρει αυτό πραγματώνεται στο τρίτο μου μυθιστόρημα, ο ήρωάς μου να είναι άντρας. Ένας άντρας μάλιστα τη ζωή του οποίου παρακολουθούμε από τα παιδικά του χρόνια.

 

Τα βιβλία σας βασίζονται σε υπαρκτά γεγονότα; 

— Στα δυο πρώτα μου βιβλία περιγράφονται χωρίς αμφιβολία συναισθήματα από βιώματα και εμπειρίες -δικά μου ή και τρίτων. Άλλωστε θεωρώ πως ο συγγραφέας δεν είναι παρά ένα σφουγγάρι. Απορροφά τα πάντα και όταν πια γεμίσει, αυτά τρέχουν στο χαρτί. Το τρίτο βιβλίο μου, βασίζεται ωστόσο σε υπαρκτά γεγονότα, πολύ συγκινητικά και ανεκτίμητα γιατί κανένα βιβλίο ιστορίας δεν τα περιλαμβάνει. Είναι οι αναμνήσεις που ζουν και φτάνουν σε μας μέσα από αφηγήσεις αγαπημένων προσώπων. Κι είναι η περιουσία μας.

 

Πότε αποφασίσατε να γίνετε συγγραφέας; 

— Όσο απίστευτο κι αν ακούγεται δεν το αποφάσισα. Ήρθε μόνο του και με βρήκε. Ήταν η στιγμή που το σφουγγάρι της ψυχής μου γέμισε και πλημμύρισε το μυαλό μου. Συνέλαβα την πλοκή του Ραντεβού, του πρώτου μου βιβλίου, μέσα σε μια νύχτα. Και μετά φυσικά δε μπορούσα να σταματήσω να γράφω.

 

Ποια θεωρείτε ότι είναι η πηγή έμπνευσής σας; 

— Δεν υπάρχει συγκεκριμένη πηγή έμπνευσης. Είναι όλα μαζί -εικόνες, πράγματα που σφηνώνουν στο μυαλό σου, συναισθήματα, αναμνήσεις, ακούσματα, ακόμα και όνειρα- και τίποτα συγχρόνως. Είναι η χαρά της δημιουργίας που σε παρασύρει και σε οδηγεί σε δρόμους που δεν είχες ποτέ σου φανταστείς ότι θα διαβείς. 

 

Γιατί επιλέγετε να έχουν τα βιβλία σας κοινωνικό περιεχόμενο; 

— Είναι φυσικό εκείνος που γράφει να θέλει να εξαντλήσει εκείνα που βλέπει γύρω του και τον απασχολούν. Οι κοινωνικές καταστάσεις κι οι ψυχολογικές προεκτάσεις τους, οι σχέσεις των ανθρώπων, τα προβλήματα που βιώνουμε όλοι μας, η πολύχρονη κρίση, είναι η αιχμή του δόρατος, ή μάλλον της πένας ενός συγγραφέα. Όταν αυτά ειπωθούν μπορεί να προχωρήσει και σε άλλα μονοπάτια με οδηγό τη φαντασία και το ένστικτό του.

 

Δηλώνετε τόπο διαμονής εκτός Αθήνας. Εάν ισχύει αυτό, βοηθάει την έμπνευσή σας;; — Ισχύει. Μένω εδώ και πολλά χρόνια στο Ηράκλειο της Κρήτης. Δε νομίζω ότι τη βοηθάει εκτός κι αν αναφέρεστε στο ότι αποφεύγω το φρενήρη ρυθμό μιας διαβίωσης στην πρωτεύουσα και τα επακόλουθά του. Κατά τα άλλα, επειδή τα όρια του κόσμου έχουν στενέψει στην διαδικτυακή εποχή που ζούμε και υπάρχει πληθώρα προσβάσιμων ερεθισμάτων όπου και αν ζεις, θα έλεγα ότι το μόνο που χρειάζομαι είναι η φαντασία μου και το google.

 

Ποια η αφορμή για να γραφεί το δεύτερο βιβλίο σας η "Κερασία"; 

— Η αφορμή ήταν η ανάγνωση μιας τολμηρής νουβέλας του Μπατάιγ και η παρόρμηση να γράψω ερωτική λογοτεχνία με τα δικά μου μέσα, επιλέγοντας να υπαινίσσομαι παρά να αποκαλύπτω και βασιζόμενη στη δύναμη των εικόνων και των συναισθημάτων. Χαίρομαι που πολλές γυναίκες μου έγραψαν ότι ταυτίστηκαν με την ηρωίδα μου και την αγάπησαν. Χαίρομαι ακόμα περισσότερο που διαβάστηκε και άρεσε σε πολλούς άντρες, οι οποίοι το βρήκαν ειλικρινές με έναν αθώα προκλητικό τρόπο. Για μένα συνιστά επιτυχία να γράψω κάτι τόσο ερωτικό χωρίς την ευκολία συγκεκριμένων λέξεων και φράσεων. Ήταν κάτι που έκανα για να ξέρω πως μπορώ να το κάνω και προχωράω.

 

Μιλήστε μας για το νέο σας βιβλίο! 

— Ω, τι να σας πρωτοπώ. Το έχω αγαπήσει τόσο πολύ και θέλω να πιστεύω ότι θα το αγαπήσουν κι οι αναγνώστες. Ήταν τόσο συγκινητικό το ταξίδι που έκανα γράφοντάς το, που δε μπορώ να ελέγξω τα συναισθήματά μου. Είναι βασισμένο σε αληθινά γεγονότα, αλλά φυσικά δε μένει σ' αυτά, ακουμπά όλες τις εκφάνσεις της σύγχρονης ζωής, τη μετανάστευση, την τρομοκρατία, τις ανθρώπινες σχέσεις, τις συμβάσεις της ζωής, την πρόσφατη ιστορία μας, τις ρίζες... Διαδραματίζεται στο Παρίσι και σε ένα μικρό χωριό που δεν υπάρχει στο χάρτη της Κρήτης. Το παρόν μπλέκει με το παρελθόν και οι ήρωες έρχονται αντιμέτωποι με το μεγαλύτερο έρωτα, την αγάπη των γονιών τους για τη χαμένη τους πατρίδα. Ως παιδί που μεγάλωσε μακριά από την Κρήτη, σε μια οικογένεια που δεν "έφυγε" ποτέ στην πραγματικότητα από το χωριό της, νομίζω πως νιώθω τη συγκίνηση που θα προκαλέσει. 

 

Βιβλίο, με τρεις λέξεις. 

— Ζωή με λέξεις.

 

Βλέπω ότι είστε συνάδελφος. Σας ενδιέφερε ποτέ η διδασκαλία εφήβων; 

— Η ζωή και οι περιστάσεις τα έφεραν έτσι ώστε να μην ασχοληθώ ποτέ με τη διδασκαλία. Κι επειδή γενικά είμαι εσωστρεφής άνθρωπος δεν γνωρίζω κατά πόσο θα ήμουν καλή στο να μεταλαμπαδεύσω γνώσεις κι ιδέες. Η διδασκαλία είναι ένα λειτούργημα που χρήζει κυρίως έφεσης κατά τη γνώμη μου.

 

Άλλες μορφές τέχνης με τις οποίες έχετε πάθος! 

— Αγαπώ την τέχνη, σε οποιαδήποτε μορφή της, δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι όλα μου τα βιβλία λίγο ως πολύ έχουν αναφορές στις τέχνες. Ιδιαίτερη αγάπη έχω στη ζωγραφική και η αγάπη μου αυτή ήταν το έναυσμα για να γεννηθεί το πρώτο μου μυθιστόρημα, το "Ραντεβού". Δεν ξέρω αν η ομορφιά θα σώσει τον κόσμο, τον δικό μου όμως τον έκανε σίγουρα καλύτερο.

 

Ποιοι είναι οι επαγγελματικοί σας στόχοι; 

— Όσον αφορά τη συγγραφή και με δεδομένη τη δύσκολη φάση που περνά εν γένει το βιβλίο ως καταναλωτικό αγαθό, ο μοναδικός μου στόχος είναι αυτοί που θα διαβάσουν ένα από τα βιβλία μου, να περάσουν όμορφα, να μάθουν κάτι που ίσως δεν ήξεραν, να συγκινηθούν, με δυο λόγια να το ζήσουν όπως το έζησα κι εγώ κατά τη διάρκεια του γραψίματος. Και να μη το ξεχάσουν εύκολα.

 

Ποιος ο αγαπημένος σας συγγραφέας; 

— Δεν υπάρχει ένας. Κάθε φορά που θα διαβάσω κάτι που μου αρέσει πολύ γοητεύομαι σχεδόν ανεπανόρθωτα, από τον συγγραφέα του. Αν πρέπει να πω οπωσδήποτε ένα όνομα, θα πω τον Μάρκες, για την αξιοθαύμαστη εκείνη μαεστρία να κουμαντάρει με τρόπο μαγικό αυτό τον ποταμό των λέξεων που εντυπωσιάζει.

 

Αγαπημένος τόπος διακοπών. 

— Όλη η Ελλάδα με ολιγοήμερα διαλείμματα ταξιδιών στην Ευρώπη. Αυτό θα ήταν το ιδανικό. Εφικτό τώρα πια μόνο στο κανάλι της φαντασίας για πολλούς Έλληνες. Εκτός κι αν επισκέπτονται τα παιδιά τους που εργάζονται στο εξωτερικό. Άλλοι καιροί, άλλα έθιμα.

 

Αγαπημένο μάθημα. 

— Όταν πήγαινα στο σχολείο, θυμάμαι πως αγαπούσα τα Αρχαία και την Ιστορία. Εξ ου και το αντικείμενο των σπουδών μου.

 

Τα ερεθίσματα που λάβατε από τα μαθήματα της λογοτεχνίας στο σχολείο ή στη Σχολή πιστεύετε οτι σας οδήγησαν να γίνετε συγγραφέας; 

— Στην περίπτωσή μου όχι. Πιστεύω πως κανένα μάθημα, δε θα σου δώσει το ερέθισμα για να γίνεις κάτι που δεν μπορείς να γίνεις, που δεν υπάρχει μέσα σου. Η "εκπαίδευση" και γενικά η καλλιέργεια ξεκινά συνήθως λίγο ή πολύ μετά το σχολείο.

 

Υπάρχει κάτι άλλο με το οποίο ασχολείστε συγχρόνως με τη συγγραφή; 

— Εργάζομαι στον ιδιωτικό τομέα. Διατηρώ ένα μπλογκ τέχνης και φωτογραφίας, αρκετά δημοφιλές θα έλεγα. Το τελευταίο καιρό παίρνω μέρος και σε μια λέσχη ανάγνωσης στην πόλη μου. Τον ελεύθερό μου χρόνο προσπαθώ να διαβάζω και να περπατάω. Αυτό μου αρκεί προς το παρόν.

 

Περιγράψτε το ιδανικό μέρος για απομόνωση και γράψιμο. 

— Δεν ξέρω αν υπάρχει, με την έννοια ενός γραφείου μπροστά σε ένα παράθυρο που βλέπει στη θάλασσα. Μπορώ να γράψω παντού. Και το πιο παράδοξο, ανάμεσα στα όνειρά μου. Εκεί είμαι πραγματικά απομονωμένη από την καθημερινότητά και τα προβλήματά της. Φτάνει να σημειώσω κάπου αυτά που γράφω στο μυαλό μου γιατί συνήθως μέχρι το πρωί τα έχω ξεχάσει.

 

Πώς γινεται η επιλογή των εξωφύλλων σας ; 

— Σε συνεργασία με τον εκδοτικό οίκο. Το εξώφυλλο είναι πολύ σημαντικό για μένα γιατί ντύνει την ψυχή του βιβλίου που είναι το κείμενο. Και είναι φυσικά η πρώτη γλώσσα που επικοινωνεί με τον αναγνώστη. Για αυτόν ακριβώς το λόγο, ήθελα να με εκφράζουν και να μπορώ να τα υπερασπιστώ. Νομίζω πως όχι χωρίς κόπο, το κατόρθωσα σε ένα μεγάλο βαθμό τουλάχιστον.

 

Η οικογένεια βοηθάει το δύσκολο έργο σας; 

— Με τον τρόπο της ναι. Είναι δίπλα μου και ξέρω ότι με αγαπούν. Η ανταμοιβή μου είναι η χαρά τους για μένα.

 

 

Η συνέντευξη δόθηκε στη Μαρίνα Σιδηροπούλου για τη βιβλιοφιλική ομάδα "Ποια βιβλία διαβάζουμε εμείς και οι άλλοι γύρω μας;"

 

Η κ. Σιδηροπούλου Μαρίνα είναι φιλόλογος

Πηγή: pancreta