Πρεμιέρα και για το φετινό συναυλιακό καλοκαίρι και χτες σε ένα κατάμεστο θέατρο Βράχων είχαμε Θανασοταραχή όπως έγραψε και ένας φίλος στο facebook. Κάθε live του Θανάση Παπακωνσταντίνου είναι μοναδική εμπειρία για όποιον είναι κάτω από τη σκηνή. Είναι σαν να γινόμαστε όλοι μάρτυρες μιας μυσταγωγίας. Όταν πριν λίγα χρόνια σε κάποια συναυλία άκουσα για πρώτη φορά το San Michele, πριν ακόμα κυκλοφορήσει ο δίσκος «Ελάχιστος Εαυτός» στον οποίο περιλαμβάνεται, το λάτρεψα και αυτόματα το κατέταξα στα αγαπημένα μου τραγούδια.

Εξαιρετικό ενδιαφέρον όμως έχει και η ιστορία πίσω από το τραγούδι, το οποίο ο γνωστός τραγουδοποιός εμπνεύστηκε από την ταινία των αδελφών Ταβιάνι, «Ο Σαν Μικέλε είχε ένα Κόκκορα» (San Michele aveva un gallo, 1972). Η ταινία είναι βασισμένη στο έργο του Τολστόι «Tο Θείο και το Aνθρώπινο». Η υπόθεση τοποθετείται στην Ιταλία του 1910, όπου μια ομάδα αναρχικών προσπαθεί να πείσει τους χωρικούς ενός Ιταλικού χωριού να εξεγερθούν ενάντια στους τσιφλικάδες. Ο αρχηγός τους και γιος μεγαλογαιοκτημόνων, Τζούλιο Μανιέρι, καταδικάζεται σε θάνατο αλλά τελικά καταλήγει να περάσει μια δεκαετία στην απομόνωση χωρίς καμία επαφή με τον έξω κόσμο. Δέκα χρόνια μετά, μεταφέρεται σε μια άλλη φυλακή και έχει την ευκαιρία να μιλήσει με μια ομάδα νεότερων πολιτικών κρατουμένων. Εκεί αντιλαμβάνεται ότι δεν τον θυμάται κανείς και τα γεγονότα πλέον τον έχουν ξεπεράσει. Η ταινία θα είναι πάντα εξαιρετικά επίκαιρη καθώς καταπιάνεται με την πολιτική στράτευση αλλά με όρους ανιδιοτέλειας και ουτοπισμού. Ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου με αυτό το τραγούδι δίνει το λόγο στον ήρωα που παρά την πίκρα του υποστηρίζει τις ιδέες του και δεν σταμάτησε να κυνηγά την ουτοπία.

Δε μ’ αναγνωρίζετε γιατί έλειπα καιρό,
τα δάκρυά μου δε σας λένε κάτι.
Λοιπόν, διηγηθείτε μου τι έγινε εδώ,
να βρω ξανά του νήματος την άκρη.

Πηγή: dimartblog.com