"Ένα απόγευμα έπινα τον καφέ μου στο καφενείο των μουσικών, που ήταν δίπλα από τον κινηματογράφο "Παλλάς". Κάποια στιγμή είδα αφημένη στο διπλανό τραπέζι μία εφημερίδα του καφενείου. Την πήρα κι άρχισα να την ξεφυλλίζω. Σταμάτησα σε μια στήλη, που έγραφε "Εγκρίθηκαν τα 15 τραγούδια για το φεστιβάλ του ΕΙΡ" και στη συνέχεια ειχε τα ονόματα των συνθετών, των στιχουργών και τους τίτλους των τραγουδιών. -Μ. Χατζιδάκι,"Ο κυρ-Αντώνης", "Κουρασμένο παλικάρι"-Μ. Θεοδωράκη, "Η απαγωγή" κλπ.

Παρακάτω, πέφτει το βλέμμα μου και στο δικό μου. Έβγαλα το μαντήλι μου, καθάρισα τα γυαλιά μου και ξαναδιάβασα, Στ. Κουγιουμτζή "Το περιστεράκι". Πέταξα από τη χαρά μου! Ήταν το τραγούδι που είχα στείλει πριν από ένα μήνα για το διαγωνισμό του ΕΙΡ, το 1961.

Σε δυο-τρεις μέρες μου στείλανε μια επιστολή, που με βεβαίωνε κι επίσημα,οτι πέρασα στο διαγωνισμό και με καλούσαν στην Αθήνα για τα περαιτέρω.

Πήρα το τραίνο μαζί με ένα φίλο και κατεβήκαμε στην Αθήνα. Έφτασε η Κυριακή κι εγώ με το φίλο μου είχαμε μία επιπλέον χαρά, γιατι θα γνωρίζαμε από κοντά το Χατζιδάκι και τον Θεοδωράκη! Αρχίσαμε να ετοιμαζόμαστε. Τι να ετοιμαστούμε δηλαδη; ένα ξύρισμα κι ένα χτένισμα στο ξενοδοχείο που μέναμε, σ'ενα στενό στην Ομόνοια. Κάποια στιγμή, έβγαλα από την τσέπη του παντελονιού μου την πρόσκληση και την ξαναδιάβασα με καμάρι! Ξαφνικά έμεινα! Κάτω δεξιά έγραφε κάτι, που δεν το είχαμε προσέξει. Έλεγε,"Με μαύρο ένδυμα". Εμείς ήμασταν μ' ένα παντελόνι κι ένα κοντομάνικο πουκάμισο. Πού να βρούμε το επίσημο ένδυμα. - "Τι λένε ρε Θόδωρε,αυτοί;" είπα στο φίλο μου. "Τι κάνουμε τώρα;" -μου είπε. -"Ξέρω κι εγώ, πάμε και βλέπουμε".

Στην είσοδο του κέντρου που θα γινόταν το φεστιβάλ, έφταναν συνέχεια αυτοκίνητα κι από μέσα κατέβαιναν κυρίες με τουαλέτες κι άντρες με μαύρα σακάκια, σμόκιν κλπ. Γυρίζω και λέω στο φίλο μου, "δε γίνεται τίποτα Θόδωρε, πάμε να φύγουμε". -"τι βιάζεσαι ρε;" μου λέει "κάτσε λίγο και θα δούμε.". Πρόσεξα πως το κέντρο, απείχε καμιά πενηνταριά μέτρα από το φράχτη! Βρήκαμε τη λύση!

Πήγαμε και κολλήσαμε στο φράχτη κι έτσι ακούγαμε τα τραγούδια. Ο δρόμος είχε πολλή κίνηση, κορναρίσματα, μαρσαρίσματα, εμείς όμως εκεί. Από τη μια να βρίζουμε τ'αυτοκίνητα κι απ'την άλλη κολλημένοι στο φράχτη, ακούγαμε.

Άπόσπασμα από το αυτοβιογραφικό βιβλίο του Σταύρου Κουγιουμτζή "Ανοιχτά παράθυρα με κλειστά πατζούρια ".

Πηγή: pancreta.gr