Ένα συγκλονιστικό ντοκιμαντέρ που καταγράφει και παρουσιάζει με μοναδική πιστότητα την καθημερινότητα και τις δυσκολίες της στη Δυτική Όχθη. Μία αυθεντική καταγραφή της μνήμης από τους δημιουργούς Γκάι Νταβίντι και Εμάντ Μπουρνάτ, που παραμένει ανεξίτηλη και διαχρονική στο πέρασμα του χρόνου.

Στο ντοκιμαντέρ «Πέντε Σπασμένες Κάμερες» – το οποίο είχαμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε το 2012 στο 14ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης – ο Παλαιστίνιος αγρότης Εμάντ Μπουρνάτ έχει πέντε βιντεοκάμερες και κάθε μια τους αφηγείται ένα κομμάτι της ιστορίας ενός χωριού που αντιστέκεται στην κατασταλτική πολιτική του Ισραήλ.
Ο Εμάντ ζει στο Μπιλ’ίν, ένα χωριό δυτικά της Ραμάλας στη Δυτική Όχθη. Με την πρώτη κάμερα καταγράφει πώς οι μπουλντόζες των Ισραηλινών ήρθαν και ξερίζωσαν τις ελιές το 2005. Από το Μπιλίν περνάει και το τείχος Ισραήλ – Γάζας, που διαχωρίζει τους προωθούμενους ισραηλινούς οικισμούς από τους Παλαιστίνιους.

Με την πρώτη κάμερα καταγράφει πώς οι μπουλντόζες των Ισραηλινών ήρθαν και ξερίζωσαν τις ελιές το 2005. Από το Μπιλίν περνάει και το τείχος Ισραήλ- Γάζας, που διαχωρίζει τους προωθούμενους ισραηλινούς οικισμούς από τους Παλαιστίνιους.

ADVERTISEMENT

 

Τις πρώτες μέρες της αντίστασης ενάντια στους Ισραηλινούς εποίκους και τους μόνιμα παρόντες Ισραηλινούς στρατιώτες, γεννιέται ο τέταρτος γιος του Εμάντ, Tζιμπρίλ. Το πλάνα εναλλάσσονται ανάμεσα στο αγοράκι που μεγαλώνει, στις πολλές ειρηνικές πράξεις διαμαρτυρίας, και στη σταθερή πρόοδο των έργων οικοδόμησης του τείχους. Άνθρωποι απ’ όλο τον κόσμο, αλλά και απ’ το Ισραήλ, προσφέρουν τη βοήθειά τους καθώς το κύμα αντίστασης μεγαλώνει, αλλά όταν η κατάσταση εντείνεται, θα γίνουν συλλήψεις και χωρικοί θα σκοτωθούν. Ο Εμάντ εξακολουθεί να καταγράφει τα γεγονότα, παρά τις ικεσίες της γυναίκας του που φοβάται για αντίποινα.

Η πρώτη κάμερα καταστρέφεται σε μια διαμαρτυρία από χειροβομβίδα. Ο Εμάντα θα την αντικαταστήσει, το ίδιο και τις επόμενες τέσσερις, που πέφτουν θύματα της πολιτικής αντίστασης. Ο Τζιμπρίλ, ήδη από τα 3 του χρόνια, συντροφεύει τον πατέρα του και τους φίλους του και καταλαβαίνει, σχεδόν ενστικτωδώς, τι σημαίνει υπεράσπιση των πιστεύω σου, επανάσταση, αυτοθυσία. Οι πρώτες του λέξεις είναι «τείχος», «σφαίρα», «στρατός». Ο Εμάντ λέει, στην αφήγησή του, ότι όλοι χάνουμε την παιδικότητά μας κάποια στιγμή και, παρότι είναι μια γνωστή αλήθεια, η ένταση του να το βλέπεις να συμβαίνει στον μικρό Τζιμπρίλ είναι απρόσμενη. Το ίδιο κι όταν αρχίζεις να βλέπεις να χάνονται άνθρωποι που μόλις έχεις «γνωρίσει» κινηματογραφικά.

Σκηνοθεσία – Γκάι Νταβίντι

Φιλμογραφία:
2006 In Working Progress (μμ)
2009 Women Defying Barriers (μμ)
2009 A Gift from Heaven (μμ)
2010 Interrupted Streams Keywords (μμ)
2011 Five Broken Cameras

Σκηνοθεσία – Εμάντ Μπουρνάτ

Φιλμογραφία:
2011 Five Broken Cameras

Σενάριο: Emad Burnat, Guy Davidi
Διεύθυνση Φωτογραφίας: Emad Burnat
Μοντάζ: Véronique Lagoarde-Ségot, Guy Davidi
Ήχος: Amélie Canini
Μουσική: Le Trio Joubran
Παραγωγός: Christine Camedessus, Serge Gordey, Emad Burnat, Guy Davidi
Παραγωγή: Alegria Productions (France), Burnat Films Palestine, Guy DVD Films (France)
Φορμά: HDCΑΜ Έγχρωμο-Ασπρόμαυρο
Χώρα Παραγωγής: Γαλλία-Ισραήλ-Παλαιστίνη
Διάρκεια: 90 λεπτά
Έτος Παραγωγής: 2011

Όπως είπε ο Γκάι Νταβίντι για το ντοκιμαντέρ:

Γνώρισα τον Εμάντ Μπουρνάτ στις αρχές του 2005 σε μια ειρηνική εκδήλωση διαμαρτυρίας. Ήταν ήδη μια σημαντική προσωπικότητα στο χωριό, ενώ φρόντιζε να βιντεοσκοπεί τα τεκταινόμενα κατά τη διάρκεια της απουσίας μας. Το 2009 μου τηλεφώνησε και μου είπε πως θέλει να κάνει ένα ντοκιμαντέρ για το χωριό του και αυτό το ειρηνικό κίνημα.
Όταν βλέποντας το υλικό του είδα τον πατέρα του κρατούμενο, ήμουν σίγουρος ότι η ταινία μπορούσε να υλοποιηθεί, παρότι έχουν γυριστεί πολλά φιλμ για τους Παλαιστινίους. Από την πλευρά μου, ξέρω ότι μου άρεσε να τον βοηθώ να πει ο ίδιος τη δική του ιστορία, αντί για να είναι απλώς ο κάμεραμαν μου.
Ο Εμάντ άρχισε να μαθαίνει να παύει να βλέπει τον εαυτό του ως θύμα. Αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι αξιοθρήνητοι, είναι θαρραλέοι και αποτελούν πηγή έμπνευσης για όλους μας. Η ίδια η δουλειά του Εμάντ φανερώνει ότι δεν είναι θύμα. Όταν όμως έχεις βρεθεί σε αυτή τη θέση τόσες φορές, είναι δύσκολο να το ξεπεράσεις εύκολα. Η επιτυχία της ταινίας πάντως έγκειται στο ότι απομακρύνεται από την οπτική του θύματος.

Πηγή: kollectnews