Μέσα Αυγούστου του ’69. Επί ένα τετραήμερο το Woodstock δονείται από μουσική, βουλιάζει στη λάσπη από τη βροχή, αλλά τίποτα δεν πτοεί μισό εκατομμύριο κόσμο.
Δεν πτοήθηκε ούτε η ντροπαλή και αγοραφοβική Φλέρυ Νταντωνάκη που βρέθηκε εκεί, με προτροπή κάποιου από τους διοργανωτές του φεστιβάλ. Τη βοήθησε βέβαια η ζεστή υποδοχή της Joan Baez η οποία ήταν πλήρως ενημερωμένη για τη χούντα στην Ελλάδα και είχε συμπεριλάβει ένα τραγούδι του Θεοδωράκη στον τελευταίο της δίσκο. Την πρόβα τους διακόπτει ο Jerry Garcia από τους Grateful Dead, τίγκα στη μαριχουάνα και την ψυχεδέλεια. Η Φλέρυ ξεκινάει το «Love is but the song we sing, and fears the way we die» και αφήνει τους πάντες άφωνους. Ο Garcia παίρνει την κιθάρα του και τη συνοδεύει καθώς εκείνη τραγουδά «You can make the mountains ring or make the angels cry» με μάτια κλειστά, σα να προσευχόταν στον Χριστό και στον Βούδα μαζί, στη θεά Κάλι και στον Κομφούκιο.
Η χωρίς καλλιτεχνικές ανασφάλειες και ανταγωνισμούς Baez έλεγε σε όποιον συναντούσε καθώς προχωρούσε για να βγει στη σκηνή. «Πήγαινε πίσω ν’ ακούσεις αυτή την Ελληνίδα, μας διέλυσε κανονικά σήμερα». Κάπως έτσι την πλησίασε και η Grace Slick από τους Jefferson Airplane που άρχισε να της μιλά για τον Χατζιδάκι τον οποίο γνώριζε προσωπικά και τότε έγραφε μια ροκ όπερα για τη φωνή της. Όταν λίγο αργότερα συναντήθηκαν η Φλέρυ με τον Μάνο έβαλαν τις νότες και το ταλέντο τους στο καράβι της ελληνικής μουσικής που ακόμα μας ταξιδεύει.
Πηγή: pancreta