Ο δάσκαλος βιολιού Στρατής Σκαράκης, με αφορμή τη διοργάνωση του 7ου Μουσικού Διδασκαλείου, το οποίο θα πραγματοποιείται μέχρι έως τις 11 Αυγούστου στο Μέρωνα, μιλά για το περιεχόμενο του μαθήματός του, το οποίο θα διδάξει στο Διδασκαλείο με τίτλο: «το Κισσαμίτικο ιδίωμα» καθώς και για τη δική του προσωπική μουσική διαδρομή.
Το Μουσικό Διδασκαλείο διοργανώνεται από τον Πολιτιστικό Σύλλογο Μέρωνα, υπό την αιγίδα του Δήμου Αμαρίου και με τη στήριξη της Περιφερειακής Ενότητας Ρεθύμνου.
Φέτος είναι η 7 η χρονιά που λειτουργεί το Μουσικό Διδασκαλείο στον Μέρωνα. Εκτός από τον Δημήτρη Σγουρό (λύρα) θα διδάξουν ο Δημήτρης Σιδερής (λαούτο), ο Γιώργος Ζαχαριουδάκης (πνευστά), ο Στρατής Σκαράκης (βιολί) ενώ στο χοροδιδασκαλείο του Μέρωνα θα διδάξουν οι χορευτές Νίκος Γιακουμάκης από την Κίσσαμο και Κατερίνα Βαγγέλα από την Ιεράπετρα.
Όλοι τους ετοιμάζονται να μεταδώσουν στους μαθητές του διδασκαλείου τη δική τους οπτική για την κρητική δημοτική μουσική. Με την παρουσία και την προσφορά τους δίνουν τα σωστά πατήματα σε νέους κυρίως μουσικούς και εραστές της κρητικής παράδοσης.
Όπως τόνισε ο ίδιος ο βιολιστής Στρατής Σκαράκης από την Κίσσαμο: «Αυτό που θα προσπαθήσουμε να μεταδώσουμε είναι το χρώμα και το ιδίωμα της περιοχής μας, της Κισσάμου. Απευθυνόμαστε, βέβαια, εκτός από τα βιολιά και σε λαγούτα και σε λύρες, σε μαντολίνα και σε πνευστά και σε οποιοδήποτε άλλο όργανο».
Ο ίδιος περιγράφει πως το μάθημά του επικεντρώνεται στο κισσαμίτικο συρτό και στο ξεχωριστό ύφος των χαρακτηριστικών σκοπών της δυτικής Κρήτης.
«Στα συρτά θα δείξουμε τη σύνδεση της μουσικής με το χορό. Τη μετρική αγωγή. Τα μέτρα του κάθε συρτού. Το συρτό έχει αρχή, μέση και τέλος. Και πάνε μαζί πάντα με τον χορό. Ανάλογα με την περιοχή του ο καθένας τραγουδεί και χορεύει, καθώς επηρεάζεται από την φύση γύρω του. Αυτός που ζει στα ορεινά είναι πιο στετός, πιο όρθιος, σαν τα ψηλά δέντρα που αντικρίζει. Εμείς πάλι οι θαλασσινοί έχουμε το κύμα. Είναι με κύματα ο χορός και το παίξιμό μας. Και είμαστε λίγο πιο σκυφτοί, κάνει κύματα ο χορός μας. Αυτό είναι. Πότε μπονάτσα, πότε φουρτούνα».
Μιλώντας για τον Μέρωνα και για τη διαδικασία του Μουσικού Διδασκαλείου ο Στρατής Σκαράκης λέει:
«Ο Μέρωνας είναι το κατάλληλο σημείο. Προσφέρει την ηρεμία εκεί στο χωριό. Και μόνο που είναι στον Ψηλορείτη από κάτω προσφέρει όλη αυτή την αυλή, να πάμε να κάτσουμε εκεί να παίξουμε, να τρέχουν από δίπλα τα νερά... Σου ξυπνά άλλα πράματα μέσα σου. Πέρυσι ενθουσιάστηκα. Ξαφνικά άκουα στην πέρα μπάντα του χωριού και παίζανε θιαμπόλι , διάφορα πνευστά… πιο πέρα εκεί σε μιαν άλλην αυλή, εκειά στην εκκλησία παίζανε λαγούτα, σε μιαν άλλην αίθουσα έπαιζε ο μεγάλος δάσκαλος, ο Σγουρός, λύρα. Και δεν άκουα ούτε τηλεοράσεις ούτε άλλες παρεμβολές τις εποχής μας. Και μου έκανε μεγάλη εντύπωση. Στον Μέρωνα πραγματικά πιστεύω είναι ο χώρος που μπορείς να δεθείς με την μουσική, ανοίγουν πιο πολύ τα αυτιά σου εκειά πέρα».
Σχετικά με την προσωπική του διαδρομή και τις δικές του μουσικές αναφορές ο Στρατής Σκαράκης μιλά για ένα φορτίο που αισθάνεται ότι κουβαλά απέναντι σε παλαιότερους λαϊκούς οργανοπαίχτες της περιοχής του.
«Αισθάνομαι ότι κουβαλάω ένα φορτίο κάποιων ανθρώπων που δεν υπάρχουν στη ζωή. Που τις εποχές εκείνες δεν αναγνωριστήκαν όπως πρέπει, που δεν μπορούσαν να προβληθούνε. Ενώ για μας, σήμερα είναι πολύ πιο εύκολο και ίσως και να μην το αξίζουμε κιόλας. Αυτοί το αξίζανε και δυστυχώς, λόγω γεγονότων και ιστορίας και καθημερινότητας και φτώχειας δεν το είχαν. Αισθάνομαι ότι κάτι χρωστάω σε όλους αυτούς και προσπαθώ κάπως, μέσα από μένα, κάπως να δικαιωθούνε και αυτοί».
Πηγή: pancreta