Πριν 2-3 χρόνια είχα μια μαθήτρια άριστη σε όλα της : επίδοση, επιμέλεια, ήθος κλπ. Εκείνο όμως που μου είχε κάνει τεράστια εντύπωση ήταν τα υπέροχα ελληνικά της στις εκθέσεις και στα διαγωνίσματα, που πολλοί ενήλικες και μορφωμένοι θα ζήλευαν.

Μια μέρα είχε έρθει η μητέρα της στο σχολείο και μ’ έτρωγε η περιέργεια να μάθω αν υπήρχε υποστηρικτικό οικογενειακό περιβάλλον που της είχε δώσει τέτοια εφόδια. Μου είπε λοιπόν ότι ήταν άνθρωποι μεροκαματιάρηδες και ότι ήρθαν από την Αλβανία όταν το κορίτσι ήταν 6 χρονών, χωρίς φυσικά να γνωρίζει καθόλου τη γλώσσα. Στη δευτέρα Δημοτικού είχε ζητήσει από τους γονείς της, για δώρο Χριστουγέννων, ένα μικρό ελληνικό λεξικό και είχε βάλει στόχο κάθε μήνα να μαθαίνει όλες τις λέξεις που άρχιζαν από ένα γράμμα. Τον Γενάρη πχ το α, τον Φλεβάρη το β, κοκ . Στην τετάρτη τάξη ζήτησε μεγαλύτερο λεξικό μέχρι που έφτασε στον Μπαμπινιώτη. Σήμερα είναι φοιτήτρια της Φιλοσοφικής και στον ελεύθερο χρόνο της μεταφράζει Έλληνες ποιητές σε λογοτεχνικά περιοδικά της Αλβανίας.