Αφορμή για το σημερινό κείμενο η γελοιογραφία του καλού μας ΚΥΡ, που κυκλοφόρησε στα σόσιαλ μίντια και σήμερα έπεσε στη δική μου αντίληψη. Είναι γεμάτη συμβολισμούς κι αυτό πολύ με ταράζει. Mια φωτογραφία, χίλιες λέξεις, λένε. Μια γελοιογραφία χίλιοι τόμοι, τουλάχιστον, στην περίπτωση αυτή. Με λίγα λόγια, όμως, θα προσπαθήσω να σας πω τι βλέπω: Τη Ρωμιοσύνη μας ολάκερη!

Ο Έλληνας με το φέσι, με τη φούντα του να κρέμεται αυτάρεσκα προς τη μεριά της καρδιάς του, σύμβολο επαναστατικότητας, γι αυτό και αποτελεί μέρος της εθνικής μας ενδυμασίας, όπως τη φορούν οι Εύζωνοι.

Τα κάδρα με τις αρχαίες κολώνες, σύμβολο της αρχαιοπρέπειάς μας, στην οποία τόσο έχουμε ασκόπως επενδύσει.

Την πίστη στον Άγιο Βασίλη, προς τον οποίο συντάσσει επιστολή, σύμβολο της χριστιανοπρέπειάς μας, στην οποία, επίσης, έχουμε δώσει τα ρέστα μας, κυριολεκτικά και μεταφορικά.

Το ποτήρι το “δαχτυλάτο”, παρακμιακό σύμβολο της πίστης στις παραδόσεις μας, τις οποίες κατά περίπτωση τηρούμε, όποτε μας συμφέρει.

Η φλόγα της λάμπας πετρελαίου (κι ας μην του έχει μείνει του Έλληνα “πετρέλαιο”), που δείχνει ότι δεν υπάρχει ηλεκτρικό ρεύμα άρα και ίντερνετ, διαφορετικά το μήνυμα θα πήγαινε στο ίνμποξ του Σάντα ή θα επικοινωνούσε μαζί του με email.

Σε πρώτο πλάνο, ο καφές, εσπρέσο, τούρκικος ή ελληνικός, σύμβολο, μαζί με τον φραπέ, της σύγχρονης Ελλάδας.

Τι είναι αυτό που κυρίως με ταράζει στη γαλήνια αυτή εικόνα;

Πρώτον ο ίδιος ο Έλληνας, που επιρρίπτει τις ευθύνες για το χάλι του στους άλλους. Φταίνε οι πολιτικοί, οι δανειστές, οι χρυσαυγίτες, οι τρομοκράτες για την Ελλάδα που δεν του αρέσει. Ο ίδιος όχι. Δεν αναγνωρίζει καν την ευθύνη για τις δικές του επιλογές.

Δεύτερον περιμένει από κάποιον άλλον, μάλιστα από κάποιον που δεν υπάρχει, να τον ξελασπώσει ενώ εκείνος κάθεται.

Τρίτον ο καφές αφού οι μόνοι δείκτες επιχειρηματικότητας που απέμειναν στην Ελλάδα σχετίζονται με την αύξηση του αριθμού καφετεριών και οι δείκτες ευμάρειας και  ευ ζην βρίσκονται υψηλά όσο οι πολίτες μπορούν να εξασφαλίσουν το ένα ευρώ που απαιτείται για να μπορούν να πηγαίνουν στην καφετέρια άπαξ εβδομαδιαίως, τουλάχιστον για να νιώσουν ότι “βγήκαν”

Τέταρτον το ότι περιμένει να του έρθουν όλα στο πιάτο, σερβιρισμένα, έτσι όπως κάθεται μπροστά στο τραπέζι, χωρίς ο ίδιος να έχει συμβάλλει σε τίποτα άλλο πλην της εκδήλωσης της επιθυμίας μέσω αλληλογραφίας. Μαζί με το ότι αφήνει σαφείς αιχμές ότι ήταν ευχαριστημένος με την Ελλάδα που είχε η απουσία επαναστατικότητας για έναν καλύτερο κόσμο είναι πλήρης και σε αντίφαση με το φέσι του.

Ελπίζω, καλέ μου ΚΥΡ κι εσείς οι άλλοι ευφυείς και ταλαντούχοι γελοιογράφοι μας, που στα σκίτσα σας έβλεπα ανέκαθεν τόσες αλήθειες, να μην είχατε σαν στόχο να ωθήσετε τον Έλληνα στο να ζητήσει από τον Σάντα να αλλάξει την Ελλάδα με μια ολοκαίνουργια, νέο μοντέλο σα να λέμε, όπως στα αυτοκίνητα. Να μην είχατε ως στόχο την κυκλοφορία της γελοιογραφίας στα κοινωνικά δίκτυα για άγρα λάικ. Ελπίζω να θέλατε, ΚΥΡ, να δούμε όλοι την αντιφατικότητα της εικόνας σε σχέση με αυτό που πραγματικά πρέπει επειγόντως να κάνουμε: να σηκωθούμε και να ανασκουμπωθούμε και να πατήσουμε τον διακόπτη σκέψης και αποφασιστικότητας στη θέση ON.

Παιδάκια, μικρά και μεγάλα, λέω να καταργήσουμε τον “Άη Βασίλη” της γελοιογραφίας, την ιδέα, δηλαδή, ότι οι άλλοι, οι όποιοι άλλοι, θα μας δώσουν αυτά που έχουμε ανάγκη. Να μάθουμε και στα παιδιά μας ότι την καινούργια Ελλάδα που ΟΛΟΙ, ανεξαιρέτως, ονειρευόμαστε, θα τη φτιάξουμε μόνοι μας. Θα κλωτσήσουμε πολιτικούς άχρηστους και πολιτικές της συναλλαγής, θα πετάξουμε τον καφέ και το “δαχτυλάτο” ποτήρι, θα ξεκρεμάσουμε τα κάδρα από τον τοίχο και, όπως είπε ο Καστοριάδης, να αποφασίσουμε αν πρέπει “να ξεκινήσουμε τη νέα εποχή από τον Επιτάφιο του Περικλέα ή από τους βυζαντινούς αυτοκράτορες και τη θεοκρατία. Και τα δυο πράγματα δεν συμβιβάζονται”, Έλληνα, που γράφεις γράμμα στον Άη Βασίλη με θέα τους κίονες ιωνικού ρυθμού.

ΥΓ. Στο μεταξύ, βρήκα ότι η γελοιογραφία είναι περυσινή, πράγμα που αποδεικνύει ότι

α) Άη Βασίλης δεν υπάρχει, αφού καινούργια Ελλάδα δεν έχουμε ή

β) ότι υπάρχει αλλά συμφωνεί μαζί μου ότι ΕΜΕΙΣ πρέπει να την κάνουμε καινούργια κι όχι εκείνος.

Διαβάστε το άρθρο: "Αγαπημένε μου Άη Βασίλη" ΕΔΩ

Γεωργία Καρβουνάκη